birer yýldýzlara dönüþtüler; yüzyýllarca evrende birikip birikip en sonunda
dayanamayýp kaydýlar. Birileri de onlara bakýp dilekler tutmaya kalktý. Ya
sen??

O gün sen duvarda bir yazý, yerde boya lekeleri, her yaný þiirlerle dolu
duvarlarýyla kendi mabedinde yaþlanmaya terk ettiðin ruhuma sitemler
yaðdýrýyordun. En olmadýk yerlerde dudaklarýndan telaffuzu zor kelimeler
akarken sen su oluyordun, ateþ oluyordun, yakýp yýkýyordun. Hiçbir balçýk
beton olmuyordu.

Ve dünya dediðin o gözbebeklerin…içinde taþýdýðýn aðýrlýk…(14.09.05)


Jüpiter'den o zaman haberdar oldum. Yýldýz haritamýn en aktif gezegeniymiþ
meðer. Benim iç yolculuðumu yapmam için senin uzak yolculuklar gezegeninle
karþýlaþmam gerekiyormuþ. Yýldýzlarýn yalancýsýyým… Kendi yýldýzým venüs
müþ. Aþka inanýrmýþ ve de sonsuzluðuna.. Safmýþ yani; ürkermiþ.. Ama marsýn
ihtirasý ve tutkusu da her þeyden önde gidermiþ. Seni de çeken buymuþ bende.
Mars ile Venüs'ün sarkacýnda salýnan bir jüpiter ve ona engel olan evcil
acýlarý: satürn… jüpiter ve venüs barýþýrmýþ da senin ve benim mars
tarafýmýz savaþçýymýþ. Üstelik ikimizin de birer satürn engeli varmýþ. Yani
yýldýz haritamýz aynýymýþ… ama bu aynýlýk bir özgürleþtirme aynýlýðýymýþ..


Sembolleri severdik.. Kriptoloji meraklýlarýydýk. Gizemi severdin sen; bense
onu çözüp açýða çýkarmayý.


Sevdiðim þarkýlar gibi yüzün/Bakarken içime bir hýrsýz merdiven
dayýyor/Ellerin diyorum; sonra

Ellerin saydamlaþýyor/Duysam diyorum tutsam diyorum sevsem

Diy (emi) orum

Sadece adýný biliyorum/Ne seni ne de beni

Zamanýn içi sýra koþuþtururken/Her sabah günaydýn yerine/Adýný söylüyorum
(25.01.05)


Günaydýn demeyi sevmezdim ben pek. Onun yerine güne geceye adýný
yakýþtýrýrdým. O asil, savaþçý adýný. Ama adýný hep hatalý yazarlardý
buralarda. Bir harf hatasý yaparlardý ya adýnda ya da soyadýnda. Senin bir
hata olmandan korkardým hep. Her gece ayrý bir korkuyla uzanýrdým
kabuslarýn, karabasanlarýn, ikilemlerin bilinçaltý alemine.


Geceye son bir bakýþ attým. Kendimin gizli kalmýþ yanlarýný torbadan çektim
çýkardým. Beðenmediklerimi çöpe attým.(03.02.05)


Kabullendim sonralarý. Yenilgi miydi, zafer mi bilemiyorum ama savaþmamayý…
Duygularý.. Yine de hep bir med-cezir vardý bedenimde. Seven, sevmeyen, aþýk
olan, nefret eden, hýrslý, yenik, asi, kýrýlgan… Bir kafa tutan, bir
sinen...


Salýncakta sallanan duygular(19.02.05)


Kabullenmek sözle olmuyordu.Kabullenmek yaparak, severek, hissederek
oluyordu. Kýyametini insanlar kendi yazarmýþ. Önce yýkýp, sonra mimara suçu
atmak da ayrý bir ruh savaþýymýþ. Ýnsanýn kendiyle savaþýymýþ.


Gösteriþten uzak bir hayatý vardý hayatýn bir gün birileri onu olduðu gibi
kabul etmeyi býrakana kadar. Bir gün ellerimde bir gül bitiverdi. O gülü ne
yapacaðýmý bilemedim. Uzun süre yapraklarýyla oynadým. Sonra biraz daha
farklý bir yol denedim. Onu parçalamaya savurmaya baþladým. Gülün bu haliyle
ondan nefret ettim. Ve suçun bende olduðunu görmeyi bir türlü baþaramadým.
(19.05.05)

Bazen hayatý kendi istediðin gibi yönetebildiðini hissedersin. Bazen
duygularýný fark eder; kendinden daha üstün olmadýklarýný anlarsýn. Bazen
aþk en yüce öðretmenin olur ondan alýr hayata verirsin. Kim tutacak ki
ellerini sen vermediðin zaman? Kim çalacak ki düþlerini sen düþlerken?
(20.05.05)

Her aþkýn, her tutkunun sonu kendine çýkýyor. Bugün artýk daha az konuþuyor,
daha çok dinliyorum hayatýn sesini; götürdüðü yeri kabullenmeyi baþardým.
Ama kabul etmek düþlerden vazgeçmek anlamýna gelmiyor. Hala hayallerim var,
olacak da. Geçmiþ dereler içinden içim, akmýþ denizlere…dökülmüþ
okyanuslara…dalgalanmýþ durulmuþ…huzur aramýþ..hep bir huzur aramýþ… Ama
artýk seçtiði yol farklý olacak; savaþarak deðil de anlayarak, yaparak ve
severek hayallerime doðru yol alacaðým.
Belki de budur gerçekten sevmek? Belki de aþk ve tutku sadece hayatýn
kendisine verilmelidir. Belki de beþeri aþktan umudu kesmek herþeyden
hayýrlýdýr.

Belki de Leyla'yý tanýmadan Mevla'ya varýlamayacaðýný söyleyenlerin
haklýlýðýna ancak vakýf olmuþumdur.



Çiðdem Ertekin