bembeyaz bir yüzüm olsun isterdim
bembeyaz bir yüzüm yok
istediðim renge boyasaydým, çizgiler çizseydim
düþlediðimde istediðim þekle soksaydým belki de..
kapaklarý olsaydý,
açýp kapayabilseydim görünmez olmak istediðimde..
gizli geçiþleri olsaydý zamanýn duraðanlýðýnda,
saklansaydým..
gizli cümleleri olsaydý yüzümün,
saklý bölümleri olsaydý yaþadýðým anlarýn
ve gizli bölmeleri olsaydý duygularýmýn,
yakalanmasaydým..
ne ben tanýsaydým taþýdýðý anlamlarý bazen,
ne de sen..
biter miydi aynadaki kavgam?
bir palyaço olsaydým,
diner miydi gözyaþým?
Bir gizli kapý olsaydý veya
kaçar mýydým?

"bir oda dolusu sýrrým var
nereye yerleþtireceðimi bilmiyorum
ve yalnýzlýðýmla sobeleniyorum nereye gitsem"

aðlar odalar, duvarlar sýzlar, musluklar damlatýr
yalnýzsan
kaçamazsýn..
kendilerince aðlarlar sana..
kendi dillerince avuturlar seni farkýnda olmadan sen..
sen farkýnda olmadan okþar evinin perdeleri seni;
üzerini örterler usulca,
ve düþtüðünde sen yorgunca yataðýna,
silerler yüzündeki izleri
ve örterler düþlerinin üzerini sessizce..
kanatmadan silerler yaralarýný,
alýrlar aðrýlarýný gizlice..
kanamaya yüz tutmuþken tam da sen,
uyuturlar geceye..
hissettirmeden..

kendinden içeri saatleri vardýr yalnýzlýðýn,
göründüðünden farklý yüzleri vardýr..
dýþýna çýkýnca tanýmlar kendini,
ne siyahtýr ne de kýrmýzý..
içine girince boðar seni,
ve bozar suskunluðunu..
aðýrdýr sözcükleri ve düðüm düðüm eder gözlerini..
ekseninde dönünce yakalar seni..
söyleyecek sözün yoksa kendine,
söz geçiremiyorsan hislerine..

yalnýzlýðýný yalnýz býraksan
ve sensiz kalsan,
en çok “sen” aðlar gördüklerine..
görmezken sen kimseyi,
görmemeli kimse seni..
nerede kaybolur bu hapsolmuþluk hissi?

oysa..
bir sigarada bin acý düþer içine.
bir þarký bin yara açar içinde..
içebilirsin böyle zamanlarda kendi kanýný,
geçebilirsin kendi kendinin üzerinden
ve basýp ezebilirsin!
taþýdýðýn bu kalýn deriden kýlýf
bin acý örter
bin panik örter
bin öfke örter ruhunda
örtüþebilmek için diðerleriyle,
bin gerçek örter..

seçeneksiz yüzüm
bembeyaz olsun isterdim..
istediðim renge boyasaydým
her renkte yeni bir kiþilik olsaydým sýyrýlýp kendimden..
her renkte yeni bir pencere açýlsaydý ruh boþluklarýma esinti yapsýn diye..
her pencere de yüzüme çarpan bir baþka benle karþýlaþsaydým,
selamlaþýp sadece ve gülümseyip ona,
yeniden tanýmlansaydým..
sonra çarpýþtýðým her benden bölünerek ayrýlýp,
çýkarýlsaydým ardýndan hayat denkleminden..
darmadaðým olsaydým
ve kendi çarpým tablomda kaybolsaydým..
toparlayamasaydý kimse beni,
toplayamayýp çarpamasaydý..
ve birleþtiremeseydi parçalarýmý..
yeni anlamlar yükleseydi bilinmezlerime..
koþarak geçseydim hayat kenarlarýndan,
çapaklý ayrýntýlardan
ve her renkte yeni bir dünyaya düþseydim..
her dünyada yeni bir uykudan uyansaydým ve
bir sabah uyandýðýmda ben artýk ben olmasaydým?
tanýmasaydým kimseyi,
hissiz uyansaydým,
tanýnmasaydým..

ve sonunda..
ve sonunda..
.....

Keþke kendi cinayetime þahit tutulmak zorunda kalmasaydým!