Ey düþlerimin bereketi yar
Þahit yazdým geceleri, gidiþine
Hep o þarký dilimde
Gül renkli düþlerimde sitem
Aralýðýn gün sayýmlarýnda
Eylül geçti az önce dertlenme
Yokluðunun belasý…
Ýnsaf et sensizliðimle sözlenme

Yalnýzlýðýn kördüðümündeyim
Kirpiðinin kývrýmýnda tutunup kaldým
Yalan deðil günahkârým, deliyim,
Yüreðimdeki büyük tufan sebebim
Vuslatýn muradýyla dönsen de yönünü
Dünü deðiþtiremezsin ya bugünü
Ne zaman gülümseyeceksin
Cumartesi tenhalýðýnda gözlerime
Üzerine bassan da solmayan güllerime

Ýnatçý ayazlarýn anýlar gibi acý yar
Ben ki her cümlenin ardýna nokta
Sen kýyamadýðýn sevdalara virgül
Çýkmaz sokaklarda yalan oldum ya
Þöyle düþün bir de:
Ya sormasam günlere, aylara
Çekmesem özlem…
Boyun borcum, emelimsin
Ne yapsam, ne etsem, nereye gitsem
Dilimdeki son duam, hangi yöne dönsem sen
Kýyýya koþan dalgalar gibi elemim
Ölümsüz sevda ile yüreðime nakþettiðim
Sadece umudu yaþat
O da yeter sevdiðim…


Hüzünlü üzüm baðlarýnýn tozuyum
Suskun þarkýlarýn solistiyim
Hicazkâr naðmelerle hasbihal ediyor ruhum.

Batýr yine göðsüme anýlarýný
Pembe düþleri severken gecelerde
Sanýr mýsýn rahat ettim
Saatler vuruyor yok oluyorum
Gözlerinde kurut acýlarý
Görmek istemem aðlamaný, mezar taþýmda…
Ama yine de gel…
Gözlerini kapat benim için
Yaþadýðýmý düþün…

Yine…
Kimsesiz yalnýzlýklarýn girdabýndayým
Ayrýlma noktasýnda her cümlen kurþun
Gönülsüz gidiþlerim dert, solan geceye
Dizelerim tükendiði yerden vuruldum…

Ayþegül TEZCAN