Köklerimi topraða verdim
Sessiz çiçeklerimi ,
Rüzgarýn mutlu mýrýltýlarýna…
Gölgelerime tüm neþemi býrakýp
Yalnýzlýða gömdüm yarýnlarýmý…

Yüzüm denize dönük
Umutlandým bi kere…
Gri gökyüzünde bir gülüþtü bulutlar…
Kanayan yüreðime
Hüzünlerimi dayadým
Aðladý inledi yaðmurlar…

Adýnýn ilk hecesini
Boþluða vurdum yumruk gibi
Kanadý boþluk, kederliyim…
O boþluk, yüreðim…
Adýnýn ilk hecesi
Yarým bir sözcük dudaðýmda
Son’um…

Belirsiz varlýðýn
Gözlerimin doluluðuna rastlamýþ
Sað yaným çökmüþ
Sol yaným zar zor yaþýyor
Gölgem kopkoyu bir sýkýntý…

Ölgün gözlerimi devirdim gecelere
Kapýnýn önünde kambur ýssýzlýðým
Soluðumu kesen bir yok oluþta
Baþým öne eðik.
Unuttu kendini yalnýzlýðým…

Kitaplarda anlatýlan o çiçekleniþ
O güzelim baharlar geldi aklýma…
Bahar çaldý kapýmý
Tomurcuklarýmdan kaçýnamadým…

Karýþtý dallarým baharlara
Ýstemeye istemeye…
Bütün hayat arkamda kalýrken
Gözlerimi kapattým yoksul çiçekleniþime
Nedensiz bir yalnýzlýk melodisinde
Çýplak dallarýmdan boþaldý varoluþ

Sessizlik kovaladý kanadý kýrýk kuþlarýmý
O kuþlar ki umudum…
Yaðmur korkularýmý bastýrýrken
Can suyum çekildi köklerimden
Küstürdün çiçeklerimi…
Yoksun…

Bir ressamýn tablosundan
Sana yankýlandý kuru dallarým
Çiçekli dudaklarýmý hatýrlaman için…

Seni bulduktan sonra
Kaybetmem gerekiyormuþ meðer…
Oysa Ben,
Ben sana hiç kavuþmadým ki…

O1/09/2007

Ayþegül TEZCAN