Dinmek
Bilmiyor kalbimin
Bu hicraný mey anýný
Söyleyemem
Artýk kimseye bilmesin
Bir lahzayý kelamda
Bulunmasýn dilemedin
Her neyse

Yüreðimde
Dinmeyen sýzýyý
Kimseler görmesin
Açmadým aðzýmý
Dil-i sinemden
Süzülen bir acýyý

Düþen
Hicran için nefeslenen
Kadrini bilen
Yapraklarýn hilminde andým
Semadan yaðan
Her damlasýyla
Yüreðimi ovaladým

Varamadým kimseye
Biçare bahtýmý oyaladým
Ýstemiyordum
Bir derman
Olmasýn kimseye
Ýstemiyordum
Hicranýn yaþandýðý
Her sinede ki
Divaneyle solusun

Aþkýn
Her zerresinde koþsun
Gülüne ne bülbüle
Ne de gönlünde
Açan gül-ü sevgiliye
Öyle bir aþk ki yaþanan
Âlemler hakikat-ý hayran

Sineyi halime
Zuhur etti aniden
Kimdi nereden bilirdi
Bilemem ki
Bir ömre sýðmayan sevgiden
Nakþedecek haz-ý aþktan
Yüreðimde
Dinmeyen yaradan
Var olan aþktan

Ne büyük bir
Hezeyandýr
Hatta gaflettir belki
Beyan ettiðim bu gerçekler
Dil mahkûm
Ten mahkûm
Gözler hep mahkûm

Sakýn gülmeyin
A dostlar
Bilinmezdi yaþadýðým
Aþkýn ýzdýrabý
Nerden bilinirdi ki
Ben bilir miydim ki
Kalbimden
Damlayan her yaþý

Razýyým elbette
Mahkûmum her hale
Çilenin her bir katresine
Zihnim tarumar bedenim bitap
Yaþanýr mý artýk
Bu anlamsýz hayat

Dalsýz bir aðaç,
Kanatsýz bir yarsýz
Þimdi ne olacak
Varsýn
Topraðýn olsun
Her yaþanmayan
Bize kalan acý hayat