Biz ayrýldýk,
Ýnkar ederek ayrýlýðý..
Delirircesine savurduk,
Aþkýn hastalýklý býraktýðý yanlarýmýzý...
Su içtik, üfledik ve söndük ardýndan!
Unutmak için bir zamanlarýn þarkýlarýný,
Yeni þarkýlar dinledik.
Baþtan yazýlmýþ uydurma hayatlar...
Biz melodilerin çocuðu,
Metafiziksel seviþmelerden türedik.
Tanrýnýn piçleri gibi
Dokunmadan seviþmenin,
Ayný tende binlerce kez titremenin bedeliydik…
Yanýlýyordu tarih,
Mucizeler yalandý!
Diriltmiyordu Ýsa,
Hiç bir yaraya iyi gelmiyordu elleri…
Ben hançeri doðduðum gün yedim.
Tanrý’nýn yaþamayý emrettiði gün!
Havva’nýn elmasýndan kýrmýzý,
Adem’in yapraðýndan yeþil gözlerim…
Ayrýlýðýn hiç bir yerinden deðil
Durduðun yerde içine akan yaþlarýndan öpeyim;
Beni vur!
Bu odada, bu evde, bu dünyada ben sensiz
Kara bir delik gibi
Basýna bela olurum her þeyin…
Ellerim kirli
Yüreðim soðuk..
Beni duy!
Senden baþka sebebim yok benim...