Montaigne ‘’bütün günler ölüme gider.’’ Diyor.
Halt etmiþ Montaigne.
Sana gitmeyen,
Sana ulaþmayan gün yok yeryüzünde..
Her gün eninde sonunda,
Ela gözlerine,
Güzel yüzüne çýkar…
Yoksa,
Ne önemi kalýr:
Günün,
Saatin,
Dakikanýn,
Anýn…
Bir kalemde silinir,
Atýlýr bütün bir hayat.
Birazcýk gülüyorsa yüzüm,
Dostça,kardeþçe bütün insanlara.
Hep iki gözüm,
Sana olan baðlýlýðýmdan,
sana olan tutkumdan…
bütün içkili yerlerin sakileri izinli bugün benden,
bütün sigara fabrikalarý,
ve bütün iþçileri…
yüreðime bugünlük boykot verdim.
Seni ayýk sevmek istiyorum.
Bugün içki ve sigara yok,
Sarhoþluðu götürür mü?
Taþýr mý bu gün yürek?
Hele sensizliði?
Gözümün açýlýp kapanmasý,
Güneþimin doðup batmasý,
Sana endeksli bir kez.
Senden vazgeçtiðim gün,
Sen benden vazgeçtiðin gün,
Bil ki,
Yaþamdan da vazgeçtim demektir.
Bu bir olasýlýk,
Bu bir ihtimal olmayacaðýna göre,
Bütün günler,
Bütün yollar,
Elbette sonunda sana varýr.
Öldüðüm günde bil ki,
Yine sana geliyorum demektir.
Çünkü ta ezelden ben,
Leyla oldum gözlerine…
Bekle,
Bekle beni,
rüyalarýmýn kýzýl saçlý prensesi,
leyla’larýn leyla’sý…

CEMAL KAYA