Þiir bahçesinde esiyor yine esin rüzgarlarý.Kýrýlýyor en ince yerinden gül dallarý. Ýnciniyor bülbülün ince dudaklarý.Öpmelerinden geriye bir yýðýn tarumar kalýyor.Ahhhh gül endamlarý yerlerde kan aðlýyor. Yeryüzü sularýný ince çizgiler halinde yaralarýndan süzüyor. Bir sancý halinde yayýlýyor vadiler boyunca nehirler. Çocuklar sularýn debisinde boðuluyor.Yüreðini yýrtýyor çakýl taþlarýnýn en keskin uçlarýyla anneler. Bir yürek kanayýþý denizin kýyýsýna varýyor.Gün batýmý vaktinde hayat kan kýzýlý bir manzara oluyor. Mor renkli kýyýlar zambaklarýn yalnýzlýðýna dönüþüyor. Bir kýz kýzgýn taþlarla oynuyor. Elleri yanýk buðday tarlalarý gibi cehennem kokuyor. Küçük kýz bir yüce gönüllülük gösterip dünyanýn taþlarýný yerinden oynatýyor. Elleriyle ateþten duvarlarý yýkýp þiirsel duvarlar örüyor. Gül bahçesinde sarmaþýklar mýsra mýsra imge kokuyor.
Þair kanadýnda bir kuþ kýzýn saçlarýna konuyor. Ýkisi beraber hüzzam tadýnda bir þarký dillendiriyor. Yaþlý ve olgun bir karga þiirin tam ortasýna pisliyor. Dýþký kokuyor günün en verimli saatleri. Bütün gün karga kanadýnda ölgün düþler masmavi gökyüzünde dolaþýyor. Þiir kaçacak yer arýyor.
Þair þiirini bir karganýn pençeleriyle yakalýyor. Ölüme dair dizeler dünyanýn kýrýlgan yerlerinden akýyor. Sokaklarda cinayet iþleniyor. Bir savaþ Fýrat nehrinin kýyýlarýnda ansýzýn ortaya çýkýyor. Çünkü bu nehrin adý bütün sözlüklerde kan aðlýyor. Saðýr ve dilsiz bir barýþ Mezopotamya’da kol geziyor.
Þair düþleriyle yetiniyor. Diþlerinin arasýnda tok sözler bir mine gibi akýyor. Gülümseyiþlerinden þiirsel ýþýltýlar dökülüyor. Þairler aðýz tadýnda bir hayatý kelimelerin tat veren kývamýnda yaþýyor. Düþ denizinde peynir gemilerini yürütüyor. Þair gönül tokluðunda bir Afrikalý gibi yaþýyor. Afrika çiçeklerini yürek obasýna dikiyor. Þair en çok zenciye benziyor.
Gün batýmý kýzýllýðýnda deniz yüzünün derisini yüzüyor. Martýlar çýðlýklar halinde denizin mavi gözlerine saldýrýyor. Kan aðlýyor deniz. Dalga dalga yayýlýyor acý. Ýnsanlar acýlara boðuluyor. Anneler bir balýk gibi çýrpýnýyor. Kýzlar ve oðlanlar bir þairin dizeleriyle güneþin altýn ýþýklarý altýnda can veriyor. Çünkü þair en çok zenciye benziyor. Beyaz tenli insanlarý göz yaþlarýnýn sularýna katýyor. Onlarý düþ denizine sürüklüyor. Onlarý kum görmüþ su görmemiþ bir insanýn özlemiyle yakarken denizin serin sularýnda atýp boðuyor. Þair zenci dolu bir hapishaneye benziyor.Ne yaþýyor ne de ölebiliyor. Hep karanlýða mahkum oluyor.