Ýçimdeki nar ekþisi sokaklarý eziyorum
adýný bilmediðim tanelerle
tuz aðlýyorum
buz deðerken yanan yerlerime
bir sabah uyandým
düþü kýrýk yataklarda
sevi seven her yaným aðrýyordu
kendi yarattýðým limon kokulu sabahta

küfürbaz dilleri öperken
paramparçalarýna ayrýldý dokularým
dokunamadýklarým

oturdu aðladý erken ölümlere dizelerim
dizemediklerim

rengarenklerine kandým ben bir siyahýn
öteyi gören gözlerim
gidemedi gidenlerimden öteye
bir adým bile

suyu boðuyorum
ýslanmýþ ana rahminde
doðamayan çocuklar düþüyor benim yüzümden
siz bundan göz yaþýný anlýyorsunuz

söndürüp yakýp geçtiðim yangýn yerindeyim
bir esmer gökyüzü düþtü üstüme
öpüþürken kirpiklerim

alev verdim küllerime yeniden
korkmasýn diye aitsizliðim

kýrýlan yanlarým en çok bana kýrgýn
sormadým diye sebebini

orada bir yerdesin biliyorum
verdiðin nefesi ben aldým dün gece
belki de


Sinem Sal