Avuçlarýmda renkler, ellerimi gizliyorum senden. Gül kokuyor, saklanamýyor çiçekler. Versem mi vermesem mi derken, ‘ver!’ diye bacaðýma yapýþýyor karttaki minikler. Belli ki gözleri dikilmiþ senli günlere. Örtülmüyor dünkü güzellikleriyle geceler. Orada, oralardaki seninle; burada, buralardaki ben. Çýplak ayaklý miniklerin arasýnda da o! O, beyaz tüylü alaca kuyruklu. Burnu terli gözleri yumuk. Boynunda sevdiðin renkten bir fiyonk. Tasmasý deri, mavi boncuklu. Adý yok. Ýþin gerçeði, tasmasý da... Fiyongu ben uydurdum, bir de boncuk kondurdum. ‘Mutlucuk,’ diye seslendim, aldýrmadý. Adýný sevmedi ya da boncuðu beðenmedi! Çokça satýn aldým. Yýlbaþýnda, doðum gününde... Her bayram yine... Bu karttan? Bu kartý? Atsam mý atmasam mý derken , suspus olmuþ kýmýldamýyor bebekler. Bu kartý?.. Bu kartý?.. Yine baðrýþýp yönlendirsenize bebekler. Salýnýp koksanýza güller. Baþlattýnýz bitirsenize minikler. Bu kartý?.. Bu kartý?.. Evet, bu kartý?..