HAZAL


Yanýnda bir melek duruyor, merak ve umutla
tebessüm etmeye çalýþýyor. Þaþkýn ve bitkin gözlerle etrafýný süzdü. Neler olduðunu anlamaya uðraþýyordu. Soran gözleri hemþirenin gözleriyle birleþti.Hemþire tatlý bir gülümsemeyle kýr saçlý adamýn alnýna dokundu.
-Geçmiþ olsun hayata hoþ geldiniz.

* * *          

Bir kahkaha attý ellerini dizlerine vurarak.Yetiþkin bir erkek için çok bayaðý gelmiþti genç adama. Sert, sert baktý arkadaþýna.
-Ben gülünecek bir þey görmüyorum.
Devam edecekti ki! Bahçeli evler otobüsünün geldiðini gördü. O an ne kadar üþüdüðünü fark etti. Ellerini ovuþturup, önündeki yaþlý adamýn binmesini bekledi. Ne kadar sýkýcý! Yaþlýlýktan mý? Yoksa gerçekten bazý insanlar aðýr ve vurdum duymaz mý? idi.
      - 7 -



-Beyler, ön tarafa doðru ilerleyelim. Diye, bozuk bir þiveyle biletçinin sesi biraz hýzlandýrdý yorgun, belki de üþümüþ bedenleri.
Evde sekiz arkadaþ kalýyorlardý. Ankara' ya Çoðu diðer illerden gelmiþlerdi. Hepsi de talebe. Bu daire, Belçika' da çalýþan bir gurbetçiye aitti.
Hoþ... Uzun süredir kira da ödeyemiyorlar. Elektrik panosuyla ekmek dolabý gibi tanýdýk olmuþ-
lardý. Beraber yaþamanýn sorumluluklarýný paylaþmak için tartýþýp bir karara varamayanlar söz-konusu kýzlar olunca evrenin en uyumlu erkek
topluluðunu oluþturuyorlardý.
Murat en sessiz olanlarý idi. Yani evin angarya iþleri için bulunmaz bir insandý. Ýþletme okuyordu. Ankara' ya uyum saðlayan tek kiþiydi. Babasý sýk, sýk onu görmeye geliyor, Bursa' da bir okulu seçmediði için hayýflanýyordu.
Harun Necdet' e döndü.
-Neydi otobüs duraðýndaki o gülüþün? Sebebini söyle? Çok basit iliþkiler mi kurduðunu düþünüyor-sun arkadaþlarýnýn?
-Ne münasebet. Özür dilerim. Hiç öyle düþün- memiþtim.Benim ki sadece...
-Tamam sus. Konuþtukça batýyorsun.
Elimdeki tencere, ov, ov temizlenmiyor. Þeytan diyor ki, otur kuru ekmek ye.
-Hamdi çatallarý verir misin. Hazýr baþlamýþken hepsini bitireyim.
-Oðlum o kadar uðraþma. Nasýl olsa yine kirle -necek.
           - 8 -