Hakikat Karþýsýnda yaram
Ne kadar da aðýrmýþ meðer

Düþündükçe bir þeyler
Yüreðim çok daralýyor
Oysaki hepimiz taptaze
Bir fide olarak yeþermiþtik

Esen rüzgârlardan
Uçuþan tozdan
Sanki hepimiz bizardýk
Nasiplenmeyi bekledik
Þefkatin engin kanatlarýnda

Kâh aðladýk kâh güldük
Uykularýmýzýn arasýnda
Anamýzýn
Sýmsýcak kucaðýnda
Çok sýçramýþýzdýr
Mananýn kuytusunda

Bilemezdik elbette ki
Neler gelecek baþýmýza
Ne zaman bir talih kuþu
Konacaktý elan kafamýza

Bitmeyen umutlarýmýzla
Enginlikte hülyalarýmýzla
Bizi asla terk etmeyecek
En sadýktý yalnýzlýðýmýzla

Bir tutkuydu belki de
Ýlk yeþeren sevdalarýmýz
Dayanýlmaz meraklarýmýz
Ýlk çocukça yaþanan aþkýmýz

Akan gözyaþlarýmýz
Anlamsýzdý kýzgýnlýklarýmýz
Hiç unutulmayacaktý
Gereksiz olan kýrgýnlýklarýmýz

Tutkuyla baðlandýðým
Avuçlarýmýzda ki aþkýmýz
Heyecanýn senfonisini
Yaþadýðým uçurtmamýz

Sevinçle koparttýðýmýz
Papatya gelinciklerimiz
Koparak uçmuþtu güzel
Umutlarýmýz o anýlarýmýz