Ömrümün gül bahçelerinde gezinirsin,
Sen herkesten çok sevilirsin,
Baþ tacýsýn en nadide parçasýnda çaðýmýn;
Sen þu canýmýn çekirdeðisin .

Kýzamaz sana kimseler ,
Hayran tenine buseler,
Kahrolurdu cümle alem;
Seni nasýl sevdiðimi bilseler.

Sen gülünce inciler kararýr.
Sen aðlayýnca bulutlar gamlanýr.
Sem kýzýnca korkular çoðalýr.
Sen sevince düþmanlar aðlaþýr.


Yokluðunda hasret zamanla yoðrulur,
Bilmem ki bu can daha ne kadar avunur.
Bana aþýlmaz daðlar, yollar görülür,
Rabbim bu gönlü aþkýnla doldurur.