Kemalpaþa'dan Ýzmir'e doðru karayolu ile giderken hep aklýma bu yokuþu aþamadan, Ýzmir'i göremeden þehit olan askerlerimiz gelirdi.Þehit olan askerlerimizden birinin duygularýný aþaðýdaki þiirde yazdým.Onlarýn aziz hatýralarýna gönderiyorum. Onlara minnettarým.Huzur içinde yatsýnlar.

BELKAHVE

Kuvvayý duyduk
Çýktýk köyden
Önümüzde düþman
Gideriz ovadan, daðdan
Atlýlar geçti yanýmdan
Bir tepe kaldý dediler
Belkahve`ye...
Daha dinçlendim heyecandan.
Buldu beni melun
Kesti mecalden.
Gittim birkaç adým
Düþtüm topraða...
Bir atlý durdu, indi yanýma
Gözlerinde gördüm ölümümü...
Selam olsun diyemedim anama!
( Selam olsun deseydim ya anama)
Göremedim Ümmü`mü!
( Kucaklasaydým ya Ümmü`mü)
Dedim ki atlýya:
Alýn götürün gözlerimi
Görsün güzel Ýzmir`imi
Vatan sizlere emanet..
Silmeyin ayak izlerimi!...

Zafer Koray