Çalkantýlý bir denizdi düþlerim… Avuçlarýmda acýtan bir sevdanýn sureti kanamaktaydý. Sen yoktun. Mutluluklarým hasret meydanlarýna yýðýlarak yakýlmýþ; hüzün tablolarýma, talihsiz hayat sergileri açýlmýþ kimsenin gelmediði… Kendimle söyleþiyor gizli kapaklý ruh hallerimin acý telaþý. Bir de rüzgar kulaklarýmda sürekli konuþuyor. Ne dediðini anlamýyorum, çok mutsuzum. Gecelere saplanmýþ kirpiklerimin uyku haritasý komada. Zifir karanlýklarýnda gecenin duvarýna attýðým sancýlý çentikler yeter artýk sevgili. Gözlerim açýk uyumaktan kurtulmak istiyorum.

     Geceler göçerken üzerime “gülüm, gülüm” diye kazý adýmý sessizliðe…

Gerçeklerden uzaklaþmýþ ayrýntýlarýmla arýnýyorum kederlerden, her nefesin hayata ilmeðim… Sen geldin. Cansýz bir güneþte yüzüm solgunken, mahzun gözlerimde cenneti nasýl gördü gözlerin sevgili ? Her gün yineledin mutluluklarýmý, imgelerin altýný çizdin, yeniden tanýmladýn hayatý. Kendinle tamamladýn. Saçýmýn her telinde atarken yüreðim, adým adým yürüdüm ateþe. Yanmayý aklýma getirmedim. Her adýmda damla damla duyumsadým dimaðýmda sevdayý. Bütün hayatým arkamda kalýrken, yaðmur yaðdý korkularýmý bastýrdý. Bir atýn yelesinden, yalýn bir þiirin güzelliðinden, uzak bir yýldýzdan geliyorum sana doðru. Elinden tutmuþken mavi bir kasýrganýn, gökyüzüne basmýþken gece mührümü, bakýþlarýn ateþ olur yakarým kendimi yar, gitme !

Usul usul gönlüme girerken hasretin karanlýk gülleri; çiviledim düþlerimi geceye. Perde perde gözlerin açýldý, umut taþýdý kuytularýma. Sýyrýldým karanlýklardan, gözlerimin güneþini öptü sonra gözlerin. Sevdalý harflerin çaldý kapýmý. Ýmkansýzlýðýn acýmasýz tanýðý olsa da her gece, pul pul döküldü hasretin üzerimden. Bedenim soðuk, feryadým ateþ, boðazýmda düðüm düðüm son nefes. Yaþama yetmez gücüm sevgili, gitme !

Sevdaya giden yollarda, özlemin dikenlerinde kan revan içinde kalsa da yüreðim, yara bere içinde olsam da sar beni yollarýn sonunda. Kanayan yaralarýma þifa olsun dokunuþlarýn. O mutlu, o sevdalý, o nihavent þarkýlarla sar sarmala; uçsuz bucaksýz gece çökerken üzerime. Sen yoksan silerim kendimi hayattan, sesin sende kalsýn, iki saniye nefesini duyur yeter bana. Sen yoksan rüzgarým ürkek, sana hasret dudaklarýmda dilim lal sevgili, gitme !

Can özüm, son sözü bir kenara býrak. Ýçime gülmeyen kaderi düþün þimdi, saçlarýmý kýsaltan hüzünleri düþün. Akan pýnarlarýndan nasibini alamadýðýndan, teker teker solan goncalarýmý düþün. Güz mevsiminde kelebek olmak, uçurum kenarýnda adý güzel, bahtý yalnýz bir çiçek olmak zor bilirsin. Ýçimde nice çiçekler siyaha boyanýr yokluðunda… Günlerden sevdadýr, aylardan Eylül, sevdalý sonbaharým hazan olur, hasret yaðar düþlerime sevgili, gitme !

Yüzünü dön geceye, dön yüzünü rüzgara, yaðmurlarýma dön, içini dök sonbahara sevgili, sevdaný gürül gürül akýt damarlarýma… Unutma, ikimizde üstünüz sevdadan yana, bu yüzden eþitiz ve bu yüzdendir birbirimize gereksinmemiz. Yokluðunda yakar her damla gözümün pýnarlarýný, her damla güleç yüzüne duacý olsun yar, ne diyeyim. Güleç bir yüzün derinlerindeki yýkýmlarý örtsün kapýný her çalýþým. Her merhaba yangýnlarýn içinde beklenmedik bir karþýlama. Yandýkça yeniden dirilirken yapraklarým gel etme sevgili, güllerim kanar, gitme !

07/10/2007

Ayþegül TEZCAN