Ruhumun topraðýnda
Umudun çapasýný vururken
Nem derinliðinden aksederek
Ýç haykýrýþlarýmý kucaklýyordu

Taþ toprak yaprak ayak
Her biri çare adýna yumak
Arýnmak baharla barýþýk olmak
Hazan içinde hüzünle buluþmak

Caný veren kalbi ihsan eden
Sevgileri yeþerten güzeli öðreten
Bir aþk ile seyri âlemi temaþa eden
Seni beni bilen yaþatmak için var eden

Sen ki ruhi ikliminde
Ne deðerler bulunan abitken
Merak mübelliði olan bir zahitken
Rahmetin sebebi hikmeti mükellefiydin

Ne yýldýz ne gece ne de ay
Billahi sensiz kapkaranlýk dolunay
Ey gülizar ey nesebi celilim olan can
Yese kapýlma toprak olacaktýr kurutan

Nereye girsen hasretim
Kendi meþrebimle bedelleþirim
Merak ederim bir hayrete girerim
Sevgiyi bir yitik misali arayan divaneyim

Ne kadar kahkaha atsam
Birde dönüp melalime uzansam
Hýçkýrýklarýmý kime anlatsam kalsam
Anlaþýlmaz biçareliðimi hücreme katsam