Ellerini uzatýrsan tutarým
Ardýndan bakarken ne kadar geç kaldýðýmý anladým
Benden bir þeyler sürüklenircesine
Ýstemeden,
ama, özlemenin ucu deðerekten gidiyordu, seninle
Ne gidendim
Ne de arda kalan
Öksüzdüm sanki yalnýz
Saklamak isterken bakýþlarýmý
Ýçinde sende vardýn, bende
Senin bakýþlarýnda emanetti bana,
Sen giderken.

Ardýndan bakarken geç kaldýðýmý anlamýþtým
Senin çektiðin acýyý görmek
Ýki kat bükmüþtü belimi
Martýlara gözüm hiç iliþmedi artýk
Hayal bile deðildi
Onlarýn kanatlarýnda gördüðüm
Ýçimdeki duygularým
O kadar huzur vermiyordu artýk
Uçamam ardýndan
Göremem seni
Buralar sensiz
Buralar anlamsýz
Ben bir martýysam, iki kanadým kýrýk
Sen giderken

Ardýndan bakarken anladým ki
Seninle giden bendim
Ama benimle kalan sen deðil
Yorgun akþamlarda
Rüzgârlý sabahlarda, senden kalan
Anýlarýn teselli edecek beni
Sen giderken
Sen giderken bir sýcak bakýþým
Uðurlayabilir seni
Bütün sözcükler terk etti beni
Dilim suskun ve yorgun
Beni saran bir hüzün var
sen giderken

Her gidiþin bir dönüþü var mý?
Seninkinin yoktu
Beni yýkan iþte buydu
Gelincik kýrmýzýsý olmuþ gözlerim
Saklarken seni
Ben, dað baþý yalnýzlýðý yaþýyordum
Sen giderken


Gözlerim seni ararken
Gezdiðin yerlerde,
Hep hüzünlü çalacak artýk þarkýlar
Onun için gözlerimi kapatacaðým, sen giderken
Sonsuza kadar, orada kalmalý senli duygular.

Sen giderken


Melika