Yok artýk gönlümde bahar bekleyen
Öteler yurduna düþü düþleyen
Ve þimdi anýlar beni özleyen
Bir öte yurduna göç zamanýdýr

Yok artýk gözlerim puslu bir hazan
Saçlarýma beyaz düþürdü yazan
Ve sanki þehirler ölüyor bazen
Bir yorgun yüreðe göç zamanýdýr

Yok artýk baharýn yazlarýn tadý
Acý bir dudakta þulesi kaldý
Ve birde akrebi zamandan çaldý
Bir baþka menzile göç zamanýdýr

Yok artýk Leyla’yý arayan Mecnun
Eþiðine geldik ilk denen sonun
Ve mizan denilen hasreti O’nun
Bir çetin sorguya göç zamanýdýr

Yok artýk tebessüm hüzün yüzlerde
Gölgeler terk eder insaný yerde
Ve en son þarkýsý kalýr dillerde
Bir yitik bahara göç zamanýdýr

Yok artýk bekleyen hani beklenen
Eski bir fotoðraf þimdi hislenen
Ve yollar uzuyor sonu tükenen
Bir tatlý yalana göç zamanýdýr

Yok artýk hayalim avuntu bitti
En güzel yarýnlar doðmadan yitti
Ve yolun ardýna gidenler gitti
Bir sahte gülüþe göç zamanýdýr