çok aksadýðýný ayrýntýlarýyla anlatýyor. Hoþ! han-
     gimiz okula rahat gidebiliyoruz? Üniversite’ le-
     rin tamamý pimi çekilmiþ el bombasý gibi!.Be-
nim ailem de önce buraya gelmeme karþý çýkmýþ-lar. Babam üst derecede devlet memuru , an- nem ise kendi halinde , babama uyum saðla-maya çalýþan , evrim geçirmiþ Osmanlý idi.Resim yapmayý seviyordum. Onun için Gazi’ nin resim bölümünü seçmiþtim. Gerçi maceracý yapým ve çabuk sýkýlmam, resim için pek uygun deðildi.Yi-
ne de resim yapmak, duygularýmýn tuale aktarýl-masý bana keyif veriyor. Burada ilk senem. Kiþi-
nin zaaflarý hangimizin hayatýnda iz býrakmýyor
ki!
          Bazen arzularýmýz, aðaçkakanýn hayatýný sür-
     dürmek için delik deþik ettiði aðaç gövdesi gibi,
     yüreðimizi delip, delip geçmiyor mu?
Karagöz' ün, gölge oyunundaki hayatýn komik anlatýmý, perdenin arkasýndaki mum sönünce, yüzümüzdeki gülücüklerin donmasýna neden ol-
muyor mu? Lakin hayat hep yeni gülücükleri u-mutla bekletiyor...
          -Ýyi geceler Faruk' cuðum, görüþürüz.

* * *

          Çocukluðum Ýstanbul Fatih' te, 60 odalý ahþap
     bir konakta geçti. Konak üç katlý idi. Büyük bah-
çe kapýsýndan girince, mermer bir avlu karþýlardý gelenleri. Ýþlemeli , konak kapýsý, o zamanlar mý öyle gelirdi bilemiyorum! Bir minare kadar yük-
      - 11 -

sek ve ulaþýlmazdý. Ýçeriye girer girmez saðlý sollu iki çýkýþlý bir merdiven karþýlardý. Ayný kata çýkan, haremlik ve selamlýk olarak yapýlmýþ, yaklaþýk yüz yýllýk bu yapýnýn, hayatýmda çok ayrý bir yeri var-
dýr.
     Biz, on iki bölümden oluþan bu muhteþem ya- pýnýn, üçüncü katýnda, beþ odalý bir dairesinde
kalýyorduk. Gece yataða yattýðýmda, ay ýþýðýnýn
     içeriye vurmasýyla tavanda dans eden muhteþem
     iþlemelere bakýp, kurduðum hayaller bugüne ka-
     dar canlýlýðýný koruyor. Düþündükçe hala mutlu
oluyorum. Ýlk okula, babam daha iyi bir eðitim a-labileceðim düþüncesi ile, beni bir hayli uzak ol-
masýna raðmen, Beyazýt Vezneciler Ýlkokulu' na yazdýrmýþtý.
      Zeyrek yokuþundan inip Saraçhane' den Vefa' ya, oradan Vezneciler' e giderdim. Yollarda gör-düðüm o muhteþem yapýlar, tarih kokan sokaklar, yollardaki su taþýyan sakalar, zilli yoðurtçular, at-
lý yaðcýlar, macuncular, dondurma, elma þekeri, hele destancýlar.
     Destancýlar nasýlda etkilerdi beni.Onlarýn hep-sinin resmini yapmak isterdim.
          Daha, daha niceleri... Ýlkokul öðretmenim
     Hüseyin Pehlivan... Ne harika bir insandý.
     Ýlkokuldan sonra, Vefa lisesi orta kýsmýna baþladým.
     Eski sarý binada, hep hayallerimde resim heykel
     yapmak vardý. Yaðmurlu günlerde, evimizin ya-
     kýnýndaki bir arsadan aldýðým killerden hayvan
     heykelcikleri yapar, kendi dünyamý kurmaya ça-
      - 12 -