Avucuma bir yürek kondu...
Dünya güzeli, kocaman, yüce bir yürek...
Ýnanamadým, bakakaldým
Sonra yumuþacýk kavradým
Seyrettim uzun uzun, nasýl attýðýný inceledim
Sustum, nefesimi tuttum o atýþlarý duymak için
Kulaklarým saðýr oldu, tüm dünyayý kapladý o atýþlarýn sesi...
Dokundum ona
Sýcaklýðýný hissettim elimde
O sýcaklýk tüm vücuduma yayýldý ve benim yüreðimi de sardý
Avucumdaki yürekle ayný ritmde atmaya ayný sesleri çýkartmaya baþladý yüreðim...
Þaþýrdým, sonra alýþtým, hatta hoþlandým...

Avucumdaki yüreði hiç býrakmadým, býrakamadým...
Nasýl býrakýrdým?
Benim yüreðim de ritmini ona alýþtýrmýþ, ona uydurmuþtu...
Onu býrakýrsam belki de dururdu benim yüreðim, yaþamazdý bedenim...
Ben onu avucumda tuttum hep, hiç býrakmadým...
Ben býrakmazsam o zaten avucumdan düþmez, beni býrakýp gitmez sanýyordum...
Belki öyle olsun istiyordum.

Ama günlerden bir gün, ben gidiyorum dedi yürek,
Ýçim acýdý, kýrýldým, burkuldu yüreðim, küstüm hatta kýzdým...
Olmaz dedim, kabul etmedim
Edemedim, edemezdim...

Avucuma baktým
Kanýyordu yürek
Çok kanýyordu, çok fazla...
Kan yere damladý...

Aðladým
Çok aðladým
Ben gidiyorum ama hep yanýnda olacaðým dedi yürek
Belki avucunda olmasam da
Dinle yüreðini dedi
Ben gidince dinle
Ayný benim gibi attýðýný göreceksin
Deðiþen bir þey olmayacak
Ben hep avucunda olduðumdaki gibi olacak

Ýnanmadým, aðladým, isyan ettim, küstüm...

Boþ avucuma baktým
Sonra da yere
Kan taþa iþlemiþ...
Taþa iþler mi kan?
Ýþlemiþ iþte...
Gördükçe içim kanýyor...
Kimse anlamýyor.
Anlayamaz, biliyorum...
Kan taþa iþlemiþ... Çýkmýyor iþte çýkmýyor.
Sevgi de acý da aynen öyle gönlüme iþlemiþ...

Sustum, gözlerimi sildim
Önce bir sessizlik oldu
Sonra yüreðimin sesini duydum
Ayný onun gibi atýyordu hâlâ

Avucuma baktým
Avucum boþtu
Yere baktým
Yerde kan vardý

Avucuma dünya güzeli, kocaman, yüce bir yürek koydun...
Ben onu hep sevdim,
Hep seveceðim...

(*) Yazýnýn görüntüsü aldatmasýn, bu bir þiir deðil. Bir düz yazý. Olsa olsa çok gecikmiþ bir mektup...