ï¿½zEdebiyat - macide ï¿½zcan

Ben bu hikayede yalnýzca anlatýcýyým.Herþeyi duyar ve görürüm týpký Tanrý gibi. Ondan tek farkým, ben kimseye cennet vadetmem ya da cehennemle korkutmam. Hikayelerle beslenen ve gagasýný kimsenin iþine sokmayan topal bir güvercinim.
Benim iþim olup bitenleri seyretmek,dinlemek ve arþivlemek.Ýyi bir hikaye anlatýcýsý arþivini geniþ tutmalý.Arada sýrada tüm hikayelerinin önce tozunu sonra gönlünü almalý.
Belleðimdeki hiçbir hikayemin diðerine göre üstünlüðü yoktur.Her saatte ve ve her mevsimde açýktýr belleðimin ahþap kapýlarý.Bir hikaye oraya sýzmaya baþladý mý artýk ben bile kapatamam o kapýyý.Hikaye bitince kapý kapanýr.

FUAR OTELÝ

Bir vardým
Bir yoktum
Dere tepe düz gittim altý ay bir güz gittim.Günlerce uyumadým.Ýki arpa tanesiyle beþ gün yol aldým.Verimli tarlalardan,kirlenmiþ derelerden geçtim.Sað kanadým yoruldu soluma yaslandým,sol kanadým yoruldu saðýma yaslandým.Günlerce kanat çýrptým.Sonunda ademoðlunun þeytanla cirit attýðý bir þehre vardým.
Yað ve rutubet yapýþkanlýðýyla sývalý Fuar Otelinin çatýsýna kondum.Soðuktu.Bu yüzden bacaya yaklaþýp sert rüzgara sýrtýmý verdim.Topal bacaðým sýzladý.Belleðimin ahþap kapýlarý aralandý.
Fuar Oteli,yaþamak için hiçbir sebebi olmayan insanlar gibiydi.Ýlk sahibi Memduh Þinasi Bey,babadan kalma mirasý diðer kardeþleri gibi çarçur etmemiþ, bu oteli almýþtý.Burasý ilk açýldýðýnda þehrin ileri gelen kibar ve zengin konuklarýný aðýrlayan seçkin bir oteldi.Aradan geçen iki kuþak sonunda,ne Memduh Þinasi Beyin deðer verdiði ahlaki deðerler ne de otelin seçkinliði kalmýþtý.
Memduh Þinasi Bey, hayatý boyunca bir tek gün bile kolasýz gömlek giymemiþ,hiçbir ahlaksýz iþle anýlmamýþtý.Onun vefatýndan sonra otel,oðlu Kemal Beye kaldý.Kemal Bey Fuar Otelinde babasýnýn kendisine yasakladýðý her arzuyu tadýyor,caný ne isterse burda yapýyordu.Artýk herkes bu otelde kalabiliyor,seçkinlik kibarlýk gibi kavramlar klozet diplerini boyluyordu.Otelin en son sahibi, Kemal Beyin yegane oðlu Semih Bey kendisine býrakýlan mirasa tüy dikmiþ önceki kuþaklardan daha beter bir yozlaþmaya seyirci kalmýþtý.
Velhasýl,otelin sahipleri deðiþtikçe bozulma ve kokuþma binanýn her kýymýk tanesine kadar yayýlmýþtý.
Fuar Otelinden içeri girdiðinizde aðýr bir koku üzerinize yapýþýr ve bu koku sizde afyon etkisi yaratýr.
Son yirmi beþ yýldýr resepsiyona bakan Necmi incecik býyýklarý ve hala limon suyula yapýþtýrdýðý üç beþ tel saçýyla kötü bir Ayhan Iþýk taklitiydi.Ne evi ne de bekleyeni vardý.Otelin dýþýndaki hayat onu korkuturdu.

Necmi her sabah erkenden uyanýr,enfiye kutusunu baþucundan alýr,her iki burun deliðine enfiye çekerdi.Bir köstebek gibi gün ýþýðýndan çekinir,dehlizlerde yol almaktan keyif alýrdý.
O sabah Necmi yine erkenden kalktý.Artýk her uyandýðýnda romatizma aðrýlarý daha bir canýný sýkýyordu.
Þiþe dibi gözlüklerini taktý ve hemen enfiye kutusuna sarýldý.
‘’Enfiye gibisi var mý, oh be! Karýdan iyi valla hem seni rahatlatýr hem de sesi çýkmaz.’’
Her sabah ayný cümleyi tekrarlamaktan ne vazgeçiyor ne de sýkýlýyordu.Üzerleri katmer katmer yað baðlamýþ pantolonunu,kirden rengi grileþmiþ, bir zamanlar beyaz olan gömleðini ve dirsekleri parlamýþ ceketini giydi.Yüzünü hiçbir zaman yýkamazdý.Küçükken annesi her sabah kulaðýný çeker:

‘’Necmi yine mi yýkamadýn yüzünü! Sabaha kadar þeytanlar yalamýþtýr suratýný mendebur ‘’ derdi.
Necmi’nin annesi artýk hayatta olmadýðýna göre,þeytanlar istedikleri kadar yüzünü yalayabilirdi.
Mesture,otelin en rahat koltuðuna kývrýlmýþ uyuyordu.Rüyasýnda tatsýz birþeyler görüyor gibi býyýklarý titreþiyor,kulaklarý kýpýrdýyordu.
Necmi ve Mesture arasýndaki iliþki yýllar içinde kývamýný bulmuþtu.Ýkisi karý-koca gibiydiler.Mesture her kadýn gibi gizemli,sevgi arsýzý ve doymak bilmez Necmi de her erkek gibi çocuksu,kanaatkar ve yalnýzdý.
Necmi resepsiyon masasýna geçerek eskimiþ sandalyesine oturdu.Þiþe dibi gözlüklerini çýkardý ve masanýn çekmecesinden çýkardýðý yarý kirli bir bezle silmeye baþladý.Sildikçe kirler yayýlýyordu. Sonunda gözlüðünü tekrar taktý. Çaycý otelin kapýsýný hýzla açarak içeri girdi.
-Oooo,günaydýn Necmi Abi,takmýþsýn yine þiþe diplerini.
-Yürü git iþine,almayayým þimdi seni ayaðýmýn altýna.
-Kýzma abi ya,deðiþtir artýk þu dürbünleri.Lazer tedavisi yaptýrsana Necmi Abi.
-Oðlum býrak çayýný da defol git
-Çaylar tavþan kaný mübarek,al abi.
Masanýn üzerindeki çay bardaðý,yarý ýslanmýþ ucuz küpþekerler,her sabah çaycýnýn zevzekliði ve çýkarken kapýyý çarpmasý...Necmi sýradanlýklarý ve alýþkanlýklarý seviyor, onlarýn olmadýðý bir hayatý düþünemiyordu.
Kapýnýn çarpma sesine uyanan Mesture, yattýðý koltukta uzun uzadýya gerindi ve koltuktan atlayarak Necmi’nin yanýna gitti.
Mesture Necmi’nin ayaklarýnýn dibine gelip bacaklarýna sürtündü.Necmi bu sürtünmenin yarattýðý yumuþaklýk hissini seviyordu.
Necmi otele gelen her müþterinin odasýna gizlice girip,müþterinin eþyalarýný karýþtýrmaktan sonsuz bir zevk alýyordu.Otele yeni gelen her müþterinin kaydýný yaparken kendi kendine söz veriyordu.
‘’Bu sefer yapmayacaðým.’’
Ama her seferinde yapýyordu.Müþteri otelden ayrýlýr ayrýlmaz,bir gölge gibi odasýna giriyor her eþyayý karýþtýryor,herþeyi kokluyor ve elliyordu
.Müþterinin geri dönme ve onu suçüstü yakalama ihtimali sancýlý bir zevk veriyordu Necmi’ye.
Yeni müþteriler,yeni eþyalar,yeni kokular için dayanýyordu bu lanet ve yapýþkan otele.Mesture’de her seferinde Necmi’nin peþine takýlýr ve bu acayip suça gözcülük ederdi.Karýþtýrma,koklama ve elleme iþleri sona erdiðinde, Necmi her bir eþyayý aldýðý yere yerleþtirir hiçbir iz býrakmadan odadan çýkardý.
Necmi küçükken de anne ve babasýnýn yatak odalarýna girer,çekmeceleri karýþtýrýrdý.Babasýnýn naftalin kokulu paçalý donlarý, annesinin ipek sütyenleri ile nasýl da zýt düþerdi.
Öðlene doðru otele yeni bir müþteri geldi.Necmi gelen kadýna oda ücretini söylerken,içinde yine o karþý konulmaz istek kýpýrdanmaya baþladý.Kadýn iki gün kalacaðýný söyleyip ücreti ödedi.Necmi kayýt için kimlik istedi.Kadýn öyle yorgun,isteksiz ve þaþkýndý ki...Elini kol çantasýnýn içine attý dakikalarca çantasýný karýþtýrdý.
Sonunda kimliði bularak Necmi’ye uzattý.
Kadýn, korkunun yarattýðý yarý nemli bir ruh alemindeydi.Þakaklarýnda tek tük görülen kýrlar ve göz kenarlarýndaki çizgiler keskin bir ifade katmýþtý yüzüne.Üst dudaðý öyle inceydi ki kadýnýn Necmi’’Öpmeye deðmez’’ diye içinden geçirdi.Kadýnýn elleri titiriyor,burnu soðuktan deðil fazla biber yemekten kýzarmýþa benziyordu.Armut biçimli vücudu külçe gibi geliyordu o kocaman ayaklara.
Kayýt iþi bitmek üzereyken, Mesture’nin miyavlama sesi duyuldu.Kadýn birden irkildi.Eski püskü çantasýnýn hemen dibinde oturan Mesture, çantayý kokluyor kokladýkça yutkunuyordu.
Kadýn Mesture’nin coþkun merakýndan sýkýldý ve onu ayaðýnýn ucuyla bekleme salonuna doðru itti.
Necmi þaþýrmýþtý.Mesture kendinden baþka kimseye böyle yaklaþmazdý.Birþeyler söyleme gereði duydu.
-Kusura bakmayýn hanýmefendi,aslýnda çok munis ve iyi huylu bir kedidir.Vallahi yýllardýr kimseye yanaþtýðýný görmedim.
Kadýn Mesture’nin gidiþine memnun olmuþtu.Hiçbirþey söylemedi.Necmi’nin uzattýðý anahtarlarý ve yerde duran çantasýný aldý Merdivenlerden henüz 2-3 basamak çýkmýþtý ki, Mesture bekleme salonundan fýrlayarak kadýna yetiþti.Var gücüyle kokluyor çantaya kene gibi yapýþýyordu.
Kadýn sert bir hareketle çantayý savurdu.Mesture beklemediði bu darbe karþýsýnda pýstý.
Kadýn seri adýmlarla ikinci kata çýktý,odasýna girdi ve kapýyý içerden kilitledi.
Mesture donakaldýðý üçüncü basamakta hala kadýnýn peþinden bakýyor, çantanýn geride býraktýðý koku bulutunu içine çekiyordu.
Necmi, þaþkýn þaþkýn Mesture’yi yanýna çaðýrdý.Mesture isteksiz adýmlarla geldi ve Necmi’nin kucaðýna çýktý.Necmi bir yandan Mesture’nin kýrçýllý tüylerini okþuyor bir yandan da ateþten bir çemberin içinde kývranýyordu.
Acaba ne vardý o eski çantanýn içinde?Mesture neden çantayý böyle deli gibi kokluyor,itilip kakýlma pahasýna bu kokudan ayrýlamýyordu?Her soru içindeki o isteði daha bir kamçýlýyor,her dakika isteðin karþýsýnda bir kale daha kaybediyordu.
Bir yandan ‘’Bu sefer yapmayacaðým’’diyor bir yandan çantayý açýp karýþtýrmak için sabýrsýzlanýyordu.
Mesture daldýðý uykudan ara ara uyanýyor, çeyrek gözle üçüncü basamaða bakýyordu.
Akþam kadýn otelden ayrýldý.Mesture hemen ikinci kata çýkýp, kadýnýn kapýsýnda beklemeye baþladý.Necmi içinden’’Biliyorum,beni çaðýrýyor,biliyor geleceðimi ama çýkmayacaðým oraya’’diye tekrar tekrar kendini kandýrýyordu.Oyalanmak için eline gazeteyi aldý. Her satýrda çanta, her sayfada Mesture’nin gözleri..
Sýrtýndan soðuk terler boþaldý ve süngüsü düþtü.Resepsiyon masasýnýn yedek anahtar çekmecesini açtý.Anahtar destesinden ihtiyacý olan anahtarý alarak cebine attý.Gözucuyla etrafý kolaçan edip, herþeyin normal göründüðüne kanaat getirerek bir çýrpýda ikinci kata çýktý.
Mesture odanýn önünde sabýrsýzca bekliyor kuyruðunu sertçe halýya vuruyordu.
Cebinden anahtarý çýkaran Necmi kapýyý açtý.
Ýlk kez,Mesture ondan önce içeri girdi.Ok gibi fýrlayarak çantayý bulan Mesture,ýslak ve pembe burnunu çantadan ayýrmýyor, patileriyle çantayý açmaya çabalýyordu.
Bir yandan da miyavlayarak Necmi’den yardým istiyordu.Necmi diz çökerek çantayý açtýðýnda etrafa hem çok tanýdýk hem de çok yabancý bir koku yayýldý.Mesture artýk iyice raydan çýkmýþtý.Çantaya girmek için uðraþýyor Necmi onu zor bela engelliyordu. Necmi çantadakileri tek tek karýþtýrmaya baþladý.

Çantadan önce pazen pijamalar,sonra rengi solmuþ kazaklar ve eskimiþ terlikler çýktý.Derinlere indikçe koku yoðunlaþýyor,Mesture’nin sabrý taþýyordu.Çantanýn dibinden sýký sýkýya düðümlenmiþ siyah bir poþet çýktý.Necmi el yordamýyla poþeti yokladý. Poþetin içindeki yumuþak birþeydi. Mesture artýk evcillik sýnýrlarýný terk etmiþti. Deli gibi miyavlýyor,poþeti ele geçirmek için Necmi’nin kucaðýna zýplýyordu.Necmi bir eliyle Mesture’yi tutuyor diðer eliyle poþeti burnuna yaklaþtýrýyordu.Bu koku...Öyle yoðundu ki koku. Necmi’nin midesi aðzýna geldi.

Tam o anda çalan telefon Necmi’nin zihnine balyoz gibi indi.Yýllarýn kazandýrdýðý tecrübe ile daðýlmýþ eþyalarý hemen çantaya doldurdu.Siyah poþeti cebine koydu.

Kapýyý kilitleyip telefona yetiþmesi birkaç dakika sürdü.Mesture resepsiyon masasýnýn üzerinde bir ileri bir geri gidip geliyor , yalvaran bakýþlarla poþeti istiyordu.

Necmi bu kokudan ve poþetten artýk nefret ediyordu.Poþet cebinde durdukça koku kýlcallarýna kadar yayýlýyordu.Þimdilik onu bir yere saklamasý gerekiyordu.

Kadýn otele dönmeden bu poþetin içinde ne olduðunu öðrenmeli sonra poþeti aldýðý yere koymalýydý.Ama bunun için artýk vakit kalmamýþtý.
Kadýn her an otele geri gelebilirdi.Necmi hemen bekleme salonuna geçti.

Eski kitaplýðýn üst gözüne,ansiklopedilerin arkasýna poþeti sakladý.Resepsiyon masasýna geçip henüz yerine oturmuþtu ki kadýn döndü.
Kadýn isteksiz adýmlarla odasýna çýktý.Necmi’nin yanaklarý alev alev yanýyordu.Midesinin ürettiði safra aðzýna geliyor,damaðý burkuluyordu.
‘’Belki de telaþ etmeye hiç gerek yok ‘’ dedi içindeki piþkin ses.Kadýn çok yorgun görünüyordu ve muhtemelen odasýna girer girmez uyuyacak ve poþetin çantada olmadýðýný fark etmeyecekti bile.
Ýçindeki korkmuþ ve zayýf yan dile geldi.’’Ya çantaya bakarsa, ya poþetin orda olmadýðýný anlarsa’’.
Piþkin sesin cevabý Necmi’yi biraz olsun rahatlattý.
’’Aman be nasýl ispat edecek bizim aldýðýmýzý?’’
Dýþarýyý seyretmeye koyuldu Necmi.Tam o anda ikinci kattan korkunç bir çýðlýk yayýldý Fuar Oteline.
Kadýn bir yandan aðlýyor bir yandan var gücüyle baðýrýyordu.
‘’O nerde, nerde yok.’’
Bir an yukarýya mý çýksam acaba diye düþünse de sandalyesinde kalmaya karar verdi.Necmi o gece birþeyleri düzeltmek için geç kaldýðýný anlamýþtý.
Kadýn gözlerinde patlamýþ volkanlar,yanaðýnda çizikler ve elinde yolduðu bir tutam saçýyla merdivenlerin baþýnda göründü. Artýk piþkin ses de susmuþtu.Kadýn resepsiyon masasýnýn önüne geldi.Gözleri Necmi’nin gözlerini kýskývrak yakaladý.
‘’O nerde,nerde o nerde?’’
-Sakin olun hanýmefendi,ne arýyorsunuz neyiniz kayboldu?
- O yok. O yok kaybolmuþ.Çantamdaydý.
Kadýnýn gözlerinden kopan damlalar resepsiyon masasýnýn adi formikasýna düþtü.
‘’Nerde nerde,bulamadým’’
-Bekleme salonuna geçelim biraz dinlenin bayan
Necmi kadýnýn koluna girdi.Kadýn titiriyordu.
Bekleme salonuna geçtiklerinde kadýn ciðeri sökülmüþcesine baðýrdý.

Necmi taþ kesildi.Kadýn Necmi’nin kollarýndan kaydý.Önünde parçalanmýþ siyah bir poþet duran Mesture kan lekesi olmuþ patilerini ve aðzýný temizliyor arada bir yalanýyordu.
Kadýn dizleri üzerinde anlamsýz birþeyler mýrýldanýyordu.Necmi kadýnýn yanýnda diz çöktü.Ayný cümleyi tekararlayýp duruyordu kadýn.
‘’O benim çocuðumdu.O benim çocuðumdu.O benim.....’’

Artýk uçma vaktim gelmiþti.Kanatlarýmý açtým ve rüzgarý arkama aldým.Ahþap kapý kapandý.