Tebessümün vardý, dillere destan,
Onunla süslendi hayaller, düþler.
Kadrini bilmeden, seni bir zaman,
Hüzzam makamýnda bestelemiþler.

Kimisi petekten balýný almýþ,
Kimisi hýrsýzmýþ, kalbini çalmýþ.
Yüreðin aðlamýþ, gözlerin gülmüþ,
Bu kahpe dünyada böyleymiþ iþler.

Sevdikçe düþündüm, aklým ermedi,
Ellerin bahçemden çiçek dermedi.
Felek senin gibi mazlum görmedi,
Hüzünbaz gözünden kurumaz yaþlar.

Nasibin çoksa da aklýselimden,
Vefasýz yýllarýn almýþ elinden.
Yanaðýnda açan gonca gülünden,
Ne zaman söz etsem çatýlýr kaþlar.

Kaderin kör kuyu, bulunmaz dibi,
Bir tek seni bulmuþ, bahtýn garibi.
Savaþ meydanýnda ganimet gibi,
Gelenler peyderpey yaðmalamýþlar.

Eskiye üzülmek, aðlamak boþa,
Açýldý kollarým, gel koþa koþa,
Hadi tut elimden, umutla yaþa,
Bahara dönüþsün karanlýk kýþlar.

Mehmet Nacar