Hepimiz ilkokula girerken andýmýzý okuduk…
Kim bilir beklide bu gerçek manada bizi uyarmaya çalýþmýþtýr andýmýz ama biz ne yazýk ki anlayamadýk. Türk olabildik ama doðru ve çalýþkan olamadýk…

Türk eðitim sistemine baktýðýmýzda olumlu yönlerinden çok olumsuz yönlerinin olduðunun farkýna varýyoruz. Ýlkokul birinci sýnýftan beþinci sýnýfa kadar okuma yazmayý ancak öðreniyoruz. Çizgiler ve çöp adamlarla yýllar geçiriyoruz maalesef. Yýllardýr kendi kendini tekrar eden geliþmeye ve farklýlýklara kapalý bir eðitim sistemi. Sadece büyüklerimizin anlattýðý uzun sopalar eksik…
Öðrencilere çözüm üretme deðil adeta çözümsüzlük öðretilmekte, hiç bir ilkokul öðrencisi, öðretmenim neden bu anlattýðýnýz bu sonuca varmýþ sorusunu sormamýþtýr ya da soramamýþtýr. Öðrencinin kafasýnda oluþan bu soru yumaðý lise ye hatta üniversiteye kadar bilinçaltýnda kalmakta ve ne zaman soru sorma araþtýrma isteði uyansa kiþiyi etkileyip boþverci bir anlayýþa itmektedir. Kiþiyi toplumdan soðutup daha kapalý hale getiren bu durum zamanla toplumsal sorumluluklarýný yerine getiremeyen bireylerin oluþmasýna sebebiyet vermektedir.
Her þeyin ilki kýymetli ve de önemlidir ama Türk eðitiminde ilkokula maalesef yeterince önemsenmeyen bir konu olma özelliðini hala korumak da… Nedense yetkililerimiz hep liseler ve üniversiteler gibi bitiþ noktalarýyla sürekli ilgilenmek de acaba? Oysaki bataklýðý kurutmak yerine yapýlan bu ilaçlama ile sadece bizim geleceðimiz olacak bireylerin sorumluluk ve hedeflerini ortadan kaldýrmaktan baþka bir iþe yaramadýðýný ne yazýk ki görememekteyiz.

Ýlkokulu bitiren bir çocuða ne öðrendin diye sorsanýz eminim ki size söyleyeceði pek de bir þey yoktur. Önceleri çocuklara sorulan büyüyünce ne olacaksýn sorusuna verilen cevaplar þaþýrtýcý ve trajikomik boyutlara ulaþmýþtýr. Önceleri bu sorunun cevabýna doktor öðretmen diye yanýtlayan çocuklarýmýz þimdi yabancý kahramanlarýn adlarýný söylemektedir. Çünkü dünya konjuktürü ve küreselleþmenin etkisi çocuklarýmýzýn hayallerine hafýzalarýna kadar yerleþti kendine yer edindi maalesef… Çocuklarýmýz kendi atalarýnýn kahramanlýklarýný deðil hayali ve yabancý kahramanlarýn etkisi altýna alýnarak atalarýmýzýn yaptýklarýný hafife alan bir hayal dünyasýna ve düþünce yapýsýna sahip oldular ki bu yüzden hiçbir çocuk fatih sultan Mehmet gibi olacaðým ya da kurtuluþ savaþýndaki kahramanlar gibi olacaðým ülkem için canýmý vereceðim vebenzeri cevaplarý veremiyorlar. Çünkü sahip olduklarý mirasý bilmiyorlar bugünlere nasýl gelindi önceden de belirttiðim gibi en önemli soru budur çünkü bugünün kýymetini bilen yarýnlarýna sahip çýkar ve bundan kendini mesul hisseder.

Nedenini bilemediðimiz bir konuya ya da herhangi bir þeye çözüm üretmemiz mümkün deðildir bu yüzdendir ki ilkokulda dahi bir þey olmuþsa neden olduðunu ya da olabildiðini söylemek, böylece zihinsel bir harekete öðrenciyi yönlendirmek gerekir. Diðer ülkelerden ne gibi farklýlýklarýmýz var bizi bir arada tutan deðerler nelerdir, hangi aþamalarla ülkemiz bu özgür, baðýmsýz haline geldi gibi konular ilkokul yaþ seviyesine göre komisyonlarda hazýrlanmalý ve geniþ bir þekilde çocuklarýmýzýn zihinlerine oturtulmalýdýr. Ýþte bizi geliþmeye ilerlemeye götürecek bu ve benzeri konularla çocuklarýmýzýn düþünmeye sevk etmektir böylece oluþturulan içi boþ milli kimlik deðil, ne olduðunu kim olduðunu bilen ülkesi için çalýþan çabalayan, çözüm üreten bireyler yetiþtirebileceðimizi düþünüyorum. Amacý olan, ülkesini seven ve sorumluluklarýný yerine getiren, yaþadýðý toprak parçasýyla ve saygý duruþuna geçtiði bayraðýyla duygusal baðý olan hiçbir çocuk eminim ki açlýktan da ölse ülkesini soymaya kalkmaz soyanlara da fýrsat vermez.
Düþünceleri sýnýrlandýrýlmýþ bir millet böylece ister istemez yetiþmiþ oluyor… Hiçbir þey için geç deðil… Eðitim okulda deðil evde de devam etmeli çocuklarýmýz televizyonun baþýna geçirip kendimiz keyfimize bakmayalým çocuklarýmýzýn geleceðine bakalým…