Bir düþünün “hapý yutmak” deðimini, ne kadar korkunç bir þey ifade ediyor. Bizi umarsýzlýkta en uç noktaya ulaþtýrýyor. Geriye dönüþü yok. Peki, hiç düþündünüz mü? Hapý yutmak bu kadar korkunç ise, ya hap ne hissediyor yutulurken? Acaba kim daha þanslý, yutan mý, yutulan mý?

Kiþiler arasýnda hap yutmanýn deðiþik yollarýný gördüm. Biri, bir bardak su ile hemen yutulan hap. Hap önce karanlýk dil üzerine hapý yutacak kiþinin iki parmaðý ile yerleþtiriliyor. Dil geri çekiliyor, parmak geri. Sonra hap için belki de geven denilebilecek dil üzerinde ilk rahatsýzlýk… Sonra aðýz dolusu suya gömülüyor hap. Aðzýn çeþitli bölümlerine çarpmadan, suyun gýrtlak ve yemek borusundan açtýðý yolla suyun içinden yuvarlanarak mideye düþüyor.

Bir baþkasý; hapý yutmakta zorlanýyor biraz. Hapý kutusundan çýkarýr çýkarmaz son hýzla aðýz boþluðuna adeta fýrlatýyor ve hemen suyu yetiþtiriyor. Korkunç bir su kütlesi hap üzerine düþüyor. Önce zifiri karanlýkta çarpýlan dikenli bir zemin, sonra o korkunç ve büyük su kütlesinin son hýzla düþüþü... Ardýndan diþlere, gýrtlaða, yemek borusuna çarparak ulaþýlan mide…

Bir baþkasý; aheste hapý çýkarýp aðzýna atýyor. Hap, dilin dikenli zeminine çarpýyor, ardýndan diþlere. Dil ile aðýz tavaný arasýna sýkýþtýrýlýp, bir ileri bir geri sürtünerek yavaþ yavaþ zýmpara yapýlýyormuþçasýna eritiliyor. Bu korkunç manzarayý bir düþünün; eriyen kýsýmlar akýyor gýrtlaktan ve yemek borusundan mideye.

Bir baþkasý; hapý hemen çýkarýyor ve aðzýna atýyor. Hap ilk çarpmasýný tamamladýktan sonra, dil ile aðýz tavaný arasýnda kuvvetlice bir sýkýlýyor, dil ucuyla aðýz tavanýndan zorla sökülerek, alt ve üst öðütücü diþler arasýna alýnýyor, ikiye, dörde bölünüyor (belki de beþ ya da altýya). Ardýndan çiðnenerek öðütülüyor. Tükürük bezleriyle çamur haline geliyor, sonra su ile çalkalanan aðýzdan kalýntýlarýn zorla sürüklendiði mide.

Evet, mide; korkunç bir asit gölü… Hem kaynýyor, hem daralýp geniþliyor içine düþen unsuru istenen kývama getirmek için. Neden bilmem, ama hep mideyle ilgili bir þey düþünsem, aklýma salça kazaný gelir, ayný kaynama midede de varmýþ gibi.

Ve hap… Eðer þanslýysa tek parça halinde gelmez bu kazana. Tek parça halinde gelirse, düþtüðü bu yerde yavaþ yavaþ erimeye baþlayacak, kimyasal bir deðiþim olacak sonunda. Eninde bir þey yok. Acaba cehennem midenin geliþmiþ bir fonksiyonu mu?

Sonra baðýrsaklar… Midenin ara ara bir barajýn kapaklarýnýn açýlmasý gibi açýlarak baðýrsaklara gönderilen çýplak sývý… Baðýrsaklarýn sýkýþmasý sonucu emilen sývý… Acaba bir çocuðun annesini emmesi gibi mi, bir sürüngenin bir sývýyý emmesi gibi mi?

Ve artýklar…

Þimdi hapý yutan mý olmak daha iyi, hap olmak mý daha iyi? Yutturan malum…