Çocuktum topum uçuruma takýldý.Ne yapacaktým. Küçük ellerimi havaya kaldýrdým. Gökyüzü masmaviydi. Tanrý gülümsüyordu. Bulutlar beyaz kanatlý kuþlar gibi baþ ucumda uçmaktaydý. Ama benim topum uçurumdaydý. Dua ettim o an. Dudaklarýmdan döküldü acý dolu sözcükler. Aðlamaklýydý bütün cümleler.
Allah’ým ben þimdi ne yapacaktým. Ellerim küçüktü ama dualarým büyüktü. Uzattým ellerimi gökyüzüne. Aðladým topumu bana ver diye. O an bir kelebek uçtu yanýmdan. Çiçek dolu dallarda öttü kuþlar. Herkes anladý halimden. Sesim bir haykýrýþ halinde yayýldý masmavi gökte. Bir dua ki çocuktan daha masumdu bir dua ki kýrk gün aðlamýþ gözlerden daha yaslýydý.
Demeyin ki Tanrý çocuðun duasýný duyar mý? Demeyin ki koskoca Tanrý bir topla uðraþýr mý? Tanrý isterse insaný kuru bir dala çevirirdi ya da yaðmur ortasýnda koskoca bir aðaca benzetirdi. Deðil miydi ki daðlarý yaratýrdý. Sonra uçurumlarýnda çiçekleri yaþatýrdý. En ýssýz yerde biterdi zambaklar. Zambaklara benzerdi bütün leylaklar. Kokusu yayýlýrdý yemyeþil yamaçlara. Organik bir birliktelik olurdu doðada. Güzel bir terkip yaþanýrdý daðlarda ve baðlarda. Niçin beni unutsun? Niçin bu birliktelikte bana da yer vermesin ki?
Niçin bir çocuðun aðlayýþýný kelebekler duymasýn? Neden gözyaþlarýna dereler katýlmasýn? Uçurum utandý halinden. Bir çocuðun topunu iþgal etmesinden. Daðlarýn da elleri vardýr. Onlarýn da Allah’a verecek hesaplarý vardýr. Dayanamadý dað, taþ, kaya.Topa esti bir rüzgar. Allah’ým bu ne güzel mutluluk. Sen ki topumu geri verdin. Bir çocuðun topuna sahip çýktýn. Sen her þeye sahipsin. Ve seni sevmek en güzel bahtiyarlýktý.
Bunca güzellik arasýnda topum dikene takýldý. Gövdesinde kocaman bir yarýk açýldý. Oyunum yarýda kaldý. Dedim vardýr bunda bir hayýr. Gülleri öptüm dikenlerinden. Þükrettim çocuk oluþuma. Þükrettim insan oluþuma. Bu sefer aðlamadým. Allah’ým seni sevmenin hazzýný aldým.
Ben o gündür bu gündür hiç koþmadým. Hayat yolunda güle oynaya bir çocuk gibi kaldým. Yürüdüm çiçeklerin kokusunu ala ala. Yürüdüm Allah’ý renkli bir hayatýn masmavi gülümseyiþinde araya araya.
Ben bir çocuktum. Topum uçuruma takýlmýþtý. O gündür bu gündür helak olmaktan beni Allah kurtarmýþtý.
Ben Adem'dim. Varlýkla yokluk arasýnda bir çemberde durmaktaydým. Ateþle çizilmiþ bir çemberin içinde akrep kýskacýnda yaþamaktaydým. Bir yaþamak ki sevmek adýna ateþten ve zehirden oluþmaktaydý. Ya Allah sevgisiyle yanacaktým ya da kendi kendime zehrimi boþaltacaktým. Kendini sevmek zehire dönüþmekti. Bir akrep kýskacýnda ölüme yürümekti.
Yandým bittim kül oldum. Bir akrebi kendi zehriyle öldürdüm.
Ben bir çocuktum. Topum uçuruma takýlmýþtý. Ýþte ben o yaþta uçurumu gördüm. Ben o yaþta uçurumun dibine gözyaþlarýmý düþürdüm. Asýlý kaldý yüreðim bir yamaçta. Ben uçurum çiçeklerini yüreðimde büyüttüm. Allah'ý sevmenin hazzýný hayat oyunlarýndan vazgeçerek aldým.
Ben çocukluðumda uçuruma dönüþtüm.D aðlarý sýrtýmda hissettim.B ir yük oldu bana yaþamak. Uçurumlarýmda hasret kokan çiçekler büyüttüm. Bir çocuðun aðlayýþýný duydum. Patikalarýmda yüreyen keçilere ve arkalarýnda ise kurt sürülerinin hýrlayýþýna dokundum. Diþlerinin arasýnda can çekiþmelere þahit oldum.
Allah'ým seni sevmenin hiç de kolay olmadýðýný gördüm.