Bunca zaman bana anlatmaya çalýþtýðýný,kendimi bulduðumda anladým.
Herkesin mutlu olmak için baþka bir yolu varmýþ,
Kendi yolumu çizdiðimde anladým..
Bir tek yaþanarak öðrenilirmiþ hayat, okuyarak,dinleyerek deðil..
Bildiklerini bana neden anlatmadýðýný, anladým..
Yüreðinde aþk olmadan geçen her gün kayýpmýþ,
Aþk peþinden neden yalýnayak koþtuðunu anladým..
Acý doruða ulaþtýðýnda gözyaþý gelmezmiþ gözlerden,
Neden hiç aðlamadýðýný anladým..
Aðlayaný güldürebilmek,aðlayanla aðlamaktan daha deðerliymiþ,
Gözyaþýmý kahkahaya çevirdiðinde anladým..

Bir insaný herhangi biri kýrabilir,ama bir tek en çok sevdiði, acýtabilirmiþ,

Çok acýttýðýnda anladým..

Fakat,hak edermiþ sevilen onun için dökülen her damla gözyaþýný,
Gözyaþlarýyla birlikte sevinçler terk ettiðinde anladým..
Yalan söylememek deðil, gerçeði gizlememekmiþ marifet,
Yüreðini elime koyduðunda anladým..
''Sana ihtiyacým var, gel ! '' diyebilmekmiþ güçlü olmak,
Sana ''git'' dediðimde anladým..
Biri sana ''git'' dediðinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiþ sevmek,
Git dediklerinde gittiðimde anladým..
Sana sevgim þýmarýk bir çocukmuþ,her düþtüðünde zýrýl zýrýl aðlayan,
Büyüyüp bana sýmsýký sarýldýðýnda anladým..
Özür dilemek deðil, ''affet beni'' diye haykýrmak istemekmiþ piþman
olmak, Gerçekten piþman olduðumda anladým..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiþ,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmýþ,
Yüreðimde sevgi bulduðumda anladým..
Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiþ bir gün affedilmeyi,
Beni af etmeni ölürcesine istediðimde anladým..
Sevgi emekmiþ,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür býrakacak kadar sevmekmiþ...

Can YüceL