Yalnýzlýðýn ruhumu esir aldýðý zaman dilimlerinde aðlamayý öðrettiðin gözlerimle, seni düþünüyorum yine. Sabahsýz gecelerden birinde sýzlayan yüreðimle seninleyim yine.
Ellerimin ellerinde, yüreðimin yüreðinde olduðu sen kokan günlere daldým. Ýzin ver burada kalayým, izin ver anýlarýmda yaþlanayým. Kalbim çarpmýyor artýk, kaybolamýyorum kimsenin gözlerinde. Sensiz tüm duygular yarým, tüm kelimeler anlamsýz; sensiz ben yarýnsýz, sevdam amansýz… yaþam deðil bu sensiz tükenen olsa olsa ölümdür payýma düþen; ölümlerse hep zamansýz, ayrýlýklar gibi vuslatsýz.
Aylar geçmiþ yokluðunda kimin umurunda? Yalnýzca adým kalmýþ belki de hafýzanda ne fark eder? Gözümde yaþ, aklýmda hep ayný ad hala aþksýn sen…
Seninle öðrendi özgür ruhum aidiyeti. Kayýtsýz þartsýz kabul etti teslimiyeti. Varlýðýný uðruna adadý, verebilecek neyi varsa yolunda harcadý. ‘seninim’ diye haykýrdý ‘senin’. Al neyim varsa al yeter ki sen al yeter ki benimle kal. Ölene dek yalnýzca senin olayým. Düþlerime bile baþka renkte iki göz düþmesin, tenim baþka hiçbir tene deðmesin, kalbim kimseyi sevmesin. ‘seninim’ diye haykýrdý ‘senin’. Sen olmasan bile senin. Hala erkeðimsin sen…
Seni beklemekle geçecek ömrüm demiþtim sana. Hep bekleten olmuþtun aþk bu ya beklemeyi bile sevmiþti sabýrsýz ruhum. Nasýl olsa gelecektin hep ve yokluðumu varlýðýnla
Taçlandýracaktýn ve dindirecektin susuzluðumu sana. Sözün vardý ne de olsa senin de ömrün bana gelmekle geçecekti. Geri dönüþü olmayan gidiþlere býraktýðýnda kendini bu sözün de tutulmadý diðerleri gibi… ama bilki seni beklemekle geçiyor yine de ömrüm hem de bu sefer gelmeyeceðini bile bile…imkansýzýmsýn sen…
Ayný þarký çalýyor hala fonda ‘biz’ olduðumuz zamanlardan kalma. Elimde bir fotoðraf þu yan yana çektirdiðimiz sayýlý resimlerden biri. Ýkimizin bir resme çok geleceðini bildiðinden belki de benimle ayný karede olmayý redderdin hep geç de olsa anlýyorum. Ama kýzmýyorum sana hiçbir sebepten kýzamýyorum. Sadece özlüyorum. Sesini,tenini,elini,yüzünü. Bana dokunduðunda içimin titremesini, seni gördüðümde kalbimin göðüs kafesine yaptýðý basýncý, sarýldýðýnda hüznümün silinmesini, varlýðýnla dünyanýn durmasýný, korkusuzca haykýrabilmeyi seviyorum diye ve sevebilmeyi incineceðini bile bile. Özlüyorum iþte hem seni hem senli hislerimi. Hiç dinmeyecek hasretimsin sen…
Doðru yer ve doðru zamanda karþýma çýkmýþtýn ya karþýma bu ‘o’ demiþtim kendime. Yýllardýr beklenen olmalýydýn, ruh eþim olmalýydýn, hayat arkadaþým olmalýydýn. Tüm engellere göðüs germeli, hiçbir fýrtýnayla sarsýlmamalýydýk. Bir olmalý hep olmalýydýk. Çok sonra anladým ki hiç olamamýþým yada ‘hiç’ olmuþum. Sensizlik olsa bile kaderim yine de tekilimsin sen…
Hiçbir yerde hiç kimseysem bile yine de her þeyimsin sen…