Býrak yarýmý bütünü,
Bitmez ki Allah’ýn günü.
Bir güne sýðar mý sence,
En çok sevdiðinin günü?

Hem yarýný hem de dünü,
Tutmuþ sermaye düðümü.
Sermayenin kârlý günü,
Karlý bir þubat günü.

Eskiden “ayýn on dördü”
Derdik “saçýný kim ördü.”
Onu da sermaye sömürdü.
Oldu riyakârlýk günü.

Yunus gibi hiç çýkarsýz,
Sermayesiz ve de kârsýz.
Þimdi sevenler umarsýz.
Ýçten sevmek masal oldu.

Tüketimi körükleyen,
Ana malý doruklayan,
Ýnsanlýðý kazýklayan,
Gün olur mu sevmek günü?

Kârý kora karýþtýrýr,
Ýnsanlarý yarýþtýrýr.
Alýr verir veriþtirir,
Hüsran olur belki sonu.

Seven yürekten sevmeli,
Gönlünde aþk demlenmeli,
Sevgi sömürülmemeli,
Sýðmamalý tek bir güne.

Sevgiyi kundaklayamaz,
Ne para pul ne de þöhret.
Gerçek sevgi gönüldedir,
Bundan gerisi nedamet.

Moda para çýlgýnlýðý,
Bir tüketim yaygýnlýðý,
Býrakalým bu salgýný,
Bir güne sýðar mý sevgi.

Aldýk sattýk sonuç ayný,
Bu þekilde dinmez kaygý,
Asýl olan sevgi saygý,
Maddeye baðlanmamalý.

Paran çoksa çok seversin,
Parasýzý kim beðensin.
Kapitalist þaklabaný,
Sen ancak para seversin.

Bu sözlerde yalan var mý,
Sermayeyi aþk katlar mý?
Sevgi tedavülden kalkar mý?!
Bunca nakde çevrilmiþken.

Dilim dönmez, aklým ermez.
Sevgi maddeye çevrilmez.
Mücevherat yahut elmas,
Bir sevgiye tercüman mý?

Ne habbeyle ne kubbeyle,
Kirletilmesin maddeyle,
Sevgi ancak yürek ile,
Sýðmaz ki yalnýz bir güne.
Ankara,14.02.2008 Ýbrahim KÝLÝK