Yaðmur yemiþ duvarlar gibiydim,fýrtýnanýn karþýsýna korkmadan dikilmiþ ama içeriden rutubet baðlamýþ.Her günüm birbirinden hassas birbirinden kýrýlgandý acýnýn yýktýðý duvarsýz odamda.Sayýsýný hatýrlayamadýðým senelerimde sayýlý gün hüküm sürememiþken,iþte bu gün benim günümdür diyerek içinden saatleri çekip kendime esir edememiþtim ve bu yüzden öfkem isyandý kelimesiz,harfsiz en sessizinden,çýnlýyordu kulaklarýmda.O çýnladýkça deliniyordu zar yer deðiþtiriyordu çekiç,örs,üzengi.Peþine bir taht kuruluyordu beynimin en orta yerine ve o tahtý kemiren ufak bir kurt çürütüyordu beni içten içe.Öyle bir içti ki bu çeke çeke bitmeyen,yaþadýðý bedene muhalif...Bana muhalefet olan bu diðer yüzüm her tereddüte düþtüðümde ben sana demedim mi der gibi bakýyor,her dediðini yapýp yanýldýðýmdaysa o kötü adam kahkahalarýndan atýyordu.Bense acýnýn yýktýðý duvarsýz odamda bu eziyete daha fazla dayanamayýp bir gece öldürmeye kalkýyorum o sesi.Ýlk baþarýsýz deneyimimden sonra daha da saðlam planlar yapýp bir gece daha deniyorum ama her seferinde benden önce davranmýþ oluyordu ve gözümü açtýðýmda bir hastane odasý;kolumda cam þiþeden uzanan bir hortum.Bu kadar zordu býraktýðýn aksisedadan kurtulmak,bu kadar yýpratýcý.Ve seni unutmak için bir baþkasýna veriyorum yerini,o da zamanla kuruyordu tahtýný düþüncelerime.Gelenle gidenin hesabýný yaptýðýmda büyümek için can atan o kurt yine kemirmeye baþlýyordu beynimi ve bu devinimdeki tüm yollar unutup unutup hatýrladýðým sana çýkýyordu.Alzehimer bir sevda dolaþýyordu beyin hücrelerimde;istediði zaman fermanlar okuyup istediðinde emri altýna aldýðý diðer sevdalarýmla seferlere çýkýp tek baþýna dönen.Oysa sevdalý düþüncelerimin içinde tek bir tilkinin bile ayak izi yokken alzehimer bir sevda eziyordu yeni baþlangýçlarýmý ve ben öldüremiyordum o sesi.Bana muhalefet olan bu ses senin sevdandan geriye kalan tek emanet,zorla býraktýðýn tek hediyeydi.Yollarýma kurduðun ücretli giþeler sayesinde düþüncelerimin hangi yöne gideceðini biliyordu.Bu yüzden hep o sesle yaþamaya mahkum edildiðimi anlýyordum.
Seni unutmama izin vermeyen alzehimer bu sevda dolaþýrken yollarýmda adýna sevgi dediðim tüm düþüncelerimi katlediyordu adresine ulaþamadan,ben artýk katledilen sevdalarýn olay yeri incelemesini yapýyordum.Bildiðim,tanýdýðým fakat durduramadýðým seri bir katil elini kolunu sallayarak geziyordu sokaklarýmda.Ayný zamanda öldürmeye kýyamadýðým,her kýymaya kalktýðýmdaysa bir hastane odasý...Ve alzehimer sevda rehin tutuyordu beni,sayýlý gün hükmünü süremediðim hayatýmda...