ÇIPLAK ÇIÐLIK
Cadde boyu loþ ýþýklar
Yol boyu kývranýyor
Acý çekiyorlardý.
Bir uðultuyla ürperiyorum
Yollar ýþýklarla fýsýltýlaþýyordu
Gökyüzü karanlýk
Alabildiðine hoyratça
Siyah ve asil
Sýcak bir o kadarda acýtan
Duygular içinde
O son gülümseyiþin
Gözlerimin önünde
Ve uðultular son cümlendi
Beynimde yankýlanan:
“Gitmeliyim, yüreðinden”
Soðuðun yüreðime çarpan
Þamarýyla uyandým
Üþümüþtüm yollar hala ýþýklarla fýsýltýlaþýyorlardý
Iþýklar acý çekmiyorlar,
Aksine dostluk kuruyorlardý yollarla
Ve aslýnda yol boyu acý çeken bendim sadece
Yüreði yanan, hoyratça görünen
Karamsar ve siyah yaþayan
Hepsi bendim.
Yüreðimden gittin gideli
Çýkarttým bütün duygularýmý
Soyundum
Çýrýlçýplak kaldý ruhum
Tenim hissetmedi baþka bedenleri
Karanlýkla yaþýyor
Bilmediðim yollarla dostluklar kuruyor
Gözyaþlarýmla yatýyor
Acýlarlarýmla seviþiyordum
Bitmeyen kýsýrdöngüde
Sense
Yalnýzlýðýn olmadýðý yerdeydin…