Toplumda görme kusurlarý çoktur.Örneðin çalýþ zengin ol derler.Oysa zenginliðin genetik olduðunu herkes bilir.Ya da çalýþmayla zengin olunmayacaðýný sadece beþ lira kazýnýyorsan onu on liraya çýkarabileceðini herkes bilir.Yok iþte beyninde bereketi düþünürsen evren sana karþýlýk verir ve bolluk ile bereketi kucaðýna döker gibi formüller sunar bazý kitaplar.Bazý bireysel geliþim kitaplarý ise acýdan kaçýnma yollarýný okurlarýna göstererek doðru adreslere gitmelerini saðlamaya çalýþýr.Oysa insaný en doðru adrese götüren acýdýr.Acý çekmeyen veya sýkýntýdan kaçan bir insan nereye ulaþabilir ki.Düþünün bir sýkýntýdan ve acý çekmekten korkan ve tir tir titreyen bir aydýn topluma nasýl yön verebilir ki.Bu yüzden görme kusurlarýna sebep olan bireysel geliþim kitaplarýný bir kenara býrakýp olumsuz düþüncenin ve acý çekmenin insanýn duygularýný ne kadar dengede tuttuðunu bilelim. Mutluluk bizim ayaklarýmýzý yerden kestiði gibi unutmayalým ki acý ve mutsuzluk bizim yere basmamýzý saðlar
Örneðin görme kusuruna sebep unsurlardan biri de aþktýr.Bu yüzden zirvede baþlayan aþklar iniþe geçmeye mahkumdur.Basamak basamak yükselen aþklar ve yere saðlam basan aþýklar ise her zaman týrmanýþa geçerler.Her basamakta acý çeke çeke doðru adrese ulaþýrlar ve zirveye ulaþýrlar.Asýl zafer budur iþte.Bayraðý doruða taþýmak budur iþte.
Toplumda en çok görme kusurlarý eðitimle insanlara verilmektedir.Örneðin oku derler.Oku ki adam olasýn derler.Oysa okul ortamýnda çocuklara en çok boyun eðmeyi ve normalleþmeyi öðretirler.Korkmayý ve itaat etmeyi öðretirler.Çünkü okullar yetkiyle donatýlmýþ yerlerdir. Okullarda ve asker ocaðýnda en çok yetkiler kullanýlýr.Bu yüzden ceza kültürü hakimdir.Böyle yerlerde yaþamak için savaþmak gerekir.Askerler ya da öðrenciler hayatla savaþmayý, düþmanla mücadele etmeyi veya derslerle boðuþmayý öðrenirler.Etkilerin kullanýldýðý yerler ise sadece sanat ortamlarýdýr.Yazýlan bir þiirin, okunan bir bestenin, çizilen bir resmin insanlarý etkilemesi lazýmdýr.Bu yüzden insanýn en iyi eðitim aldýðý yer sanattýr.Fakat sanatýn yetkili aðýzlardan verildiði bir yerde öðrenciler bir resim yaptýðýnda ya bulutlarý mavi yapar ya da beyaz.Bilmez ki bu bir görme kusurudur.Çünkü bulutlar ne beyazdýr ne mavi.Gökyüzü içinde asla kendi þekillerini ve renklerini bulutlar bir türlü bulamazlar ve bir kadeh gibi boþaldýklarýnda en çok insanlarý sarhoþ ederler.Çünkü bulutlar insanlarýn gözlerine perde çekerler. Bu yüzden sanat yetkiden ve oligarþiden korunmalýdýr.Özgürlüðün olduðu yerde sanatýn ya da sanatýn olduðu yerde özgürlüðün olduðu unutulmamalýdýr.Sanat her þeyi yaþamak gerektiðini ve en çok özgürleþmeyi öðretir.Korkmamayý,baþkaldýrmayý, aðaç çizmeyi ve yine ayný aðaçta ölmeyi kýsaca savaþmak için yaþamak gerektiðini sadece ve sadece sanat öðretir. Sanat alýn teri döktürür.Alýn terinin dökülmediði yerde kan dökülür.Önce yaþamak sonra savaþmak gerekir derim.
Alýn teri dökmeyen bir millet kan döker.Yaþamasýný bilmeyenler ölmeyi öðrenirler. PKK ölmeyi öðrenmiþ bir milletin içinde zehir gibi dolaþýr. Kan döker kan döker.Doðu yetkili insanlarýn ceza kültürüyle deðil sanatçýlarýn etkili çalýþmalarýyla kurtulur. Türkiye’nin emek ülkesi olmasý ve alýn teri dökmesi gerek.Bir an önce tüketim çýlgýnlýðýndan kurtulup üretime geçmesi gerek.