Bir akþam eve elinde bir fanus ve iki balýkla geldi eþim. Görünce ilk tepkim “Bu ne þimdi? Ne gerek vardý?” oldu. “Balýk” dedi bana :)

Ýki balýk mevcut fanuslarýnda yerleþtiler salonun baþ köþesine, oðlumla babasý bakacaklar diye. Balýklarýn cinsini bilmiyorum hem geldikleri yer tuhaf ( bir bankanýn genel merkezinde ki dev akvaryumdan transfer oldular bize) hem de þekilleri bir tuhaf. Çift alýr insan deðil mi? Yok bunlardan birisi uçuk pembe bir genç irisi; diðeri biraz Zebra’ya benziyor siyah –beyaz çizgili ama Zebra deðil, diðerinin 1/6 sý kadar minik bir balýk iþte.

Ýlk gece sorun yok, hayvanlar mutlu. Ertesi gün baktým büyük olan yan yatmýþ hafiften, hemen alarm verdim fanusta ki suyu deðiþtirdim, suyun içine oksijen girince bizim iri kýyým balýk canlandý gene. Eþimi aradým, “ Ölüyor bunlar, evden cenaze çýkacak senin yüzünden. Ya hemen akvaryum al veya bu balýklarý yok et” dedim. Zavallý akþam elinde bu iki balýk için biraz büyükçe bir akvaryum ve motorla geldi eve. Benim dekorasyon iþlerinde kullanmak için her birini en sevdiðim insanlarla birlikte eðile doðrula Karadeniz Þile sahilinden topladýðým deniz kabuklarýný da yýkayýp koyduk dibine. Birkaç tane büyük deniz kabuðunu ( devasal minarelerden) da yerleþtirdik en üstüne.

Ohhh bir þýk oldu ki bizim akvaryum, artýk mutlu mesut yaþar bu kardeþler diye içim rahatladý benim de. Hayvan severim sakýn sanmayýn ki ben hayvan sevmeyen bir insaným. Ama evde balýk beslemek pek bana göre deðil, bizim evde balýðýn yeri olsa olsa salatanýn yaný, kadehin biraz soludur  Bu balýklar gelene kadar öyleydi daha doðrusu. Akvaryum’u çalýþma odasýna koydurup biraz gözlerden uzaða da aldýrdým, durum fena deðil.
Gece bilgisayar baþýndayým, çalýþma odasýnda. Biraz geride akvaryum ve iki balýðýmýz oturuyorlar. Fakat ikide birde bir ses geliyor o taraftan “ Çuppp” , “çatt” , “ tokk” diye. Dönüp bakýyorum su çalkalanýyor ama balýklar ayný pozisyonda duruyorlar hala. Hay Allahým!

Neyse ertesi gün ben evde deðilim ama gece geldiðimde eþim çaðýrýyor beni akvaryumun baþýna “Bak!” diyor. Bakýyorum ama sadece bir balýk ( iri olan!) var suyun içinde. Acaba akþam ? diye düþünürken gene “Bak!” diyor bana. “E baktým iþte, yok hayvanýn biri…”. “Yok” diyor, “Orada. Büyük deniz kabuðunun içine bak!”.

Gerçekten küçük balýk girmiþ kabuðun içine orada tabiri caizse oturuyor sanki. Ýlginç durum. Eþim diyor ki “Hamile!” ben baþlýyorum gülmeye, “balýklar hamile kaldýklarýnda yatmazlar” diye. Herhalde hasta bu hayvan… Öbürü biraz saldýrgan ondan mý korktu acaba diye düþünüyorum ama özel hayatlarýna çok müdahale etmeye gerek yok diye düþünüp ilgilenmiyorum daha fazla. Benim balýklarým deðiller nasýl olsa …

Küçük balýk iki gün kadar oturunca kabuðun içinde verdiðimiz yemleri yemediði endiþesi ile takip etmeye baþlýyoruz. Yemleri atýp baþýnda bekler durumdayýz akvaryumun. Ýlk öðün verdiklerimizi iri kýyým indiriyor mideye. Akþam ise küçük olan 3-1 öne geçiyor. “Tamam” diyoruz, demek ki bu da yiyebiliyor sorun yok. Ertesi gün sabah bakýyorum balýklar fena deðil. Ýkisi de ortalýkta, keyifli gözüküyorlar. Yemeklerini veriyoruz, iþime bakýyorum. Bu arada sorumluluk duygusu geliþsin diye 3,5 yaþýnda ki oðluma bu görevi verdiðimi söylemeyi unuttum, görevi verdik ama hiç umurunda deðil bu sorumluluk bu arada. Hatýrlatmadan aklýna gelmiyor bir türlü.
Hafta sonu geliyor nihayet, ben dýþarý atýyorum kendimi oðlumu eþime emanet edip. Aramýzda çok adil! bir görev daðýlýmý var, hafta içi ben hafta sonu o bakýyor oðlumuza. Bu sayede ben de istediðim arkadaþlarýmý görüp gitmek istediðim filmlere gidecek vakit buluyorum en azýndan.

Akþam geldiðimde balýklara bakýyorum, küçük balýðýn kuyruðu ve sýrtý yok! “Ne oldu?” diye soruyorum eþime, “Büyük olan gece yemiþ hayvanýn kuyruðunu ve sýrtýný” diyor. Kuyruðu komple yenmiþ ve sýrtýndan da iri bir ýsýrýk alýnmýþ resmen. Çok üzülüyorum. Eþim ayýrmýþ hemen küçük olaný, zavallý yan yatmýþ resmen can çekiþiyor. “Ne yapsak, veteriner falan?”. “Saçmalama ne veterineri, ölecek herhalde” diyor bana eþim. Sabah kalktýðýmda eþimin balýðýn fanusunu yýkayýp kaldýrdýðýný görüyorum, göz göze geliyorum “Öldü” diyor sadece bana bakýp.
Büyük olan ve artýk tarafýmdan resmen katil muamelesi gören sevimsiz balýk hala akvaryumun içinde saða sola kafa atýp duruyor. O balýðý her gördüðümde bir kedi almak istiyorum. Balýk seven bir kedi!

Neden anlattým bu balýk maceramýzý sizlere biliyor musunuz bu akvaryum bize geldiðinden beri huzurum bozuldu. Bakýp bakýp düþünür oldum.

Geçenlerde þu geldi aklýma ve ne büyük bir hataya ortak olduðumu hissettim. Ülkemde büyük balýk olduðumuz günleri nasýl boþa harcadýðýmýzý gördüm. Demokrasinin; büyük olanýn dediði olur, tek doðru vardýr o da kalabalýðýn doðrusudur demek olduðunu unutarak azýnlýkta býrakýldýðýmýzý gördüm. Azýnlýk kalýnca da büyük balýðýn küçük olaný nasýl yediðini gördüm. Birilerinin sýrtýmdan beni ýsýrdýðýný hissettim sanki. Zamanýnda hayata dönsün diye el uzattýklarýmýzýn, özgür kýlmak istediklerimizin özgür kalýr kalmaz bizi nasýl yaraladýðýný hatýrladým. Elimizle besleyip büyüttüklerimizin bizim olanlarý nasýl tükettiðini gördüm. Bir þey olmaz diye diye nasýl bir þeyler olduðunu ve çoðunluðun sessiz kaldýðýnda nasýl azalýverdiðini gördüm. Bir kabuðun içine çekilip yaralarýmýzý iyileþtirmeye çalýþsak dahi büyük olanýn kafamýzý çýkardýðýmýz anda bizi nasýl yiyeceðini gördüm bu akvaryumda ben. Eðer biraz daha kabuðumuzda oturursak dýþarýda hüküm sürenin nasýl beslenerek büyüyeceðini ve bizim en güçsüz anýmýzý bekleyeceðini gördüm. Karþýmýzdakini küçümseyerek aslýnda kendimize yaptýðýmýz ayýbýn farkýna vardým. Ýþin eðitimsiz hani derler ya çoluk çocuk kýsmýna býrakýlmayacaðýný illaki baþta bir büyüðün olmasý gerektiðini yoksa akvaryumda ki halkýn nasýl aç kalabileceðini yaþayarak öðrendim. “Eðitimli, aydýnlýk ve kalkýnmýþ Türkiye” diye meydanlarda baðýran onca insanýn aslýnda az kalanlar olduðunu gördüm. Ýçim ürperdi…. Bir senaryonun sadece figüranlarý olduðumuzu fark ettim, koca bir ülke üzerine yapýlan hesaplarý gördüm ve yöneticilerin vasfýnýn nasýl aþaðýya çekilerek sadece Ýdeoloji ve Hýrs merakýna bulandýðýný gördüm. Bir iri kýyýmýn bizi nasýl yediðini gördüm bu akvaryumun içerisinde ben.

Ne bir akvaryumdayýz ne balýðýz ama biraz alýk olduðumuzu sanýyorum ki bu tablonun taþlarý olduk bizler de. Sessiz kalmak büyük bir suçmuþ meðer. Tüm kalbimle bize verilen mirasý evlatlarýmýza kadar taþýyamamanýn ezikliðini yaþýyorum ne yazýk ki. Bir suç duyurusu bu aslýnda, gelecek Türk nesline ait olan Atatürk Türkiye’sini har vurup harman savurduk ve bir hiç uðruna harcadýk. Yazýk ettik çok yazýk!

Simten K. Ataç