Unuttum kendimi ve zaman hatýrlatýyordu,her defasýnda kayalara vuran hýrçýn dalgalar gibi en derinden vuruyordu.Üzüldüðüme deðmiyordu hiç bir aþk,zaman güvenli kucaðýnda uyutuyordu beni...

Uyandýðýmda saat kaç diye bakacak olursam geç kalýyordum daima.Anlam veremedim gündüz ve geceye.Bir yaným gündüze ayak uydurmaya çalýþýrken diðer yaným geceyi düþündürüyordu gündüz ve gece kendi gibi beni de ikiye bölüyordu...

Sana da ayak uyduramadým sevgili.Ne vakit düþtün yüreðime,nasýl da iþledin içime,beynimin hücrelerine nasýl da hükmettin.Bazen insan çözemiyor kendisini iþte.Bir tek çözemediðim ben deðil bu çemberin içinde sende varsýn.Aþký çözmüþ olsaydým seni de çözmüþ olacaktým galiba...

Renklerin en güzelini soruyorlar bana susuyorum.Hüzünlerim toplanýyor baþýma.Yutkunuyorum koca bir okyanus yutar gibi.Yüz çizgilerim beliriyor,gözlerim bilinmeyene bakýyor,ifadelerim çok acý çekmiþ gibi...
Tekrar renklerin en güzelini soruyorlar bana diyorum ki "elvan" ...

Þaþýrýyorlar elvan neymiþ renkmiymiþ bilmiyorlar týpký benim hayret ettiðim gibi hayret ediyorlar sana....