Öfkemi Haykýrýr Suskunluklarým

Çekip gideceðim, çok uzaklara,
Dönüp de geriye bakmayacaðým.
Düþmeye niyetim yok tuzaklara
Kimseyi, kafama takmayacaðým.

Bir baþka çöküyor akþamlar burda
Neon ýþýklardan gözüm kamaþýr.
Renkten renge girer insanlar burda,
Menfaati kimde ona yanaþýr.

Hinliðe çalýþýr herkesin aklý
Yüzlere tebessüm iliþtirirler.
Maskenin ardýnda niyetler saklý,
Herþeyi parayla deðiþtirirler.

Yalnýzlýðým büyür kalbime sýðmaz,
Bir yangýna döner yakar, kavurur.
Eser deli rüzgâr, yaðmurlar yaðmaz,
Külümü dört yana zevkle savurur.

Gönlüm huzur arar, gözüm uykuyu,
Her þey sizin olsun, istemiyorum,
Boðuyor havasý, boðuyor suyu,
Yelkovan dikeni gibi yolcuyum,

Bütün ümidimi tüketti þehir,
Mahkum etti beni karanlýðýna.
Akar damarýmda asi bir nehir,
Adýný almak mý, tövbe aðzýma.

Her türlü çileyi çektim sabrettim
Bahtýmý karartan iþler elveda,
Direncim kalmadý, kabûl kaybettim,
Boynu bükük garip düþler, elveda.

Beklemek anlamsýz, yarýn sabahý,
Götür tren dinmez küskünlüklerim.
Ne aðzým kilitli, ne dilim baðlý,
ÖFKEMÝ HAYKIRIR, suskunluklarým.

1982

Özcan Ýþler