Öðlen
Her gün aydýnlýðý karanlýða dönüþtürür
Gece yarýsý
Her gün karanlýðý aydýnlýða dönüþtürür
Gözler kapanýr
Güneþ terk ettiði zaman masmavi gökyüzünü
Þanslýysak ayýn ýþýðý aydýnlatýr önümüzü
Deðilsek beklemek zorundayýz gündüzü
Lakin gün gelir ki güneþ hiç doðmaz
Gözler kapanýr ve bir daha açýlmaz
Açýlmayan gözler toprakla rüzgâr olur
Sonsuzluða doðru savrulur
Giden gözlerin ardýndan ise yalnýzlýk bakar
Bazen sadece bakarak
Bazen yaþlý gözlerle izler bu gidiþi yalnýzlýk
Lakin içerdeki acý dinmez
Gözyaþlarýnýn tende býraktýðý tuzun verdiði acý
Sonsuza dek kýzartýr gözleri,
Derinde atar bu kýzarýklýk görünmez.
Ancak kalpten kopan gözleri, savurmuþtur rüzgâr
Bir daha geri dönmemesi için
Çok yakýn
Ama çok uzak
Rüzgârda uçan gözler
Karanlýkta kapandý…