Kýrýlma noktasý.Ben sorunun adýný koyamayýnca ve sen…Karanlýðýn ismini bulunca baþladý.
Aramýzdaki karanlýða dair bir konuþma geçtiðinde.Sen beni bana hatýrlattýðýnda ve benim susup…Sessizliðimle beklide karanlýðýmla baþladý.

Ümit vardýk.Karanlýðýn sonu kim bilir ýþýktýr diye…

Konuþup yüreðindekileri olaðan kalýplarýna sokup bana sunduðunda, benim seni dinlemediðimde.Benden, kendimden çok korktuðumda.Aslýnda korkacak daha çok þeyim olduðunu fark ettiðimde…

Baþladý yine her þey…

Olmasý gerektiði andan, olmasý gerektiði zamandan roller çalýp oynamaya baþladý yine senoryomuz.

Her zamanki baðlýlýyla…

Baðlanmasaydýk belki.Baðlý olmanýn derinliðini böylesine hissetmeseydim belki.Belkiler attýkça baþka anlamlardan uzaklaþýp sana kalmasaydým öylece…halimle…çýplaklýðýmla…Ben diye bir þey kalmasaydý ve sen ben diye bir þeyden habersiz olsaydýn ne olurdu diye sormadým hiç…Hiç!..

Ýstedim ki dipsiz kuyulara yuvarlanmayayým ben.

Kalmayayým varlýðýndan yoksun.Varlýðýnýn büyüsüyle var olayým bende.Ki dipsiz kuyular çaðýrmasýnlar yine beni.Bana sen kadar hasret kalmasýn onlar.Ben diye var olan benden bihaber olsunlar istedim.

Bir sen bil istedim beni…

Halden hale tutuþurken, rollerden rol beðenirken, senaryoyu deðiþtiremeyeceðimi sezdiðimde.Yoo, hayýr kabul ettiðimde.Kolay oldu sana akýþým.Bir suyun yataðýna ulaþmasý kadar kolay ve kýsa…

Çalýnmýþ bir hayat deðil bu.Sahip olduðumuz, sahiplenip kendimizi sahip ilan ettiðimiz bir ömür…

Ömrümün ömür kýsmýný kaplayan sana…

’’Ömrüm’’ olduðun için…

16.02.08/BARTIN