Kahvem soðumuþ…
Bir kaç metre ötedeki mutfaða gidebilmeli ve dumaný üstünde bir bardak kahve daha almalý…Ancak, ayrýlamýyorum güneþe sýrtýný vermiþ koltuðumdan.Ne sabahýn doðum tazeliðindeki sýcaðý býrakýyor beni, ne de belime dayadýðým yamalý minderimin samimiyeti.Gözlerimin takibiyle, parmaklarýmý hafifçe saçlarýmýn arasýndan boynuma doðru gezdiriyorum …güneþin pýrýltýsýný buklelerime saklayýp geceye yýldýz olarak indirmek ve gece kuþlarýna yol göstermek için.

Oysa…
Önceki günlerin erken saatlerinde penceremden seyrettiklerimi tekrarlýyor yine bu sabah, eylül sokak.Seyredilmiþ aþk filmlerinden çýkmýþ tabancalý adamlar yine…
Yine yer altýnýn karanlýðýnda imzalanmýþ fermanlar…Faili meçhul cinayetlere doldurulmuþ silahlar,sivriltilmiþ býçaklar…Televizyonlar ve radyolar terörle açacak yayýn saatlerini, töre cinayetlerini yenileyecekler kapanýþ saatlerine kadar. Camilerden selâlar verilirken ve kanlar süzülürken musalla taþlarýndan,aðýtlar yakýlacak,sloganlar atýlacak, peþin sýra namazlar kýlýnacak, akýllarda kol gezerken emir veren merciler. Göz yaþlarý sel olurken,ölüler kefenlerine sýðýnacak…Diriler hiç bilemediklerine.

Ben kendime sýðýnýyorum.Kendimi kendi penceremde sýnýyorum.

Gün,iki kanatlý penceremin rüzgâra yol veren aralýðýndan girip, solgun yüzümde minik oynaþmalarla uzuyor sokaðýn öbür baþýna.Camlarýmýn arkasýnda telaþlý zamanlarýna çoktan baþlamýþ insanlar,tencerelerini bugün de kaynatabilmek,kiralarýný bu ayda ödeyebilmek,yaþamýn aðýr ve bitmek tükenmek bilmeyen masraflarýna, yaþamanýn inadýna bugün de yetebilmek,karþý koyabilmek için.Binalarýn sokak kapýlarý ardýna kadar açýk.Postacý bir kaç günde bir görünüyor ara sokaktan, ama vakit geçti belliki bu sabah posta yok. Belli ki bugünün beklentileri yine yarýna kalacak.. Kapý önlerinde ,duvar kenarlarýnda akþamdan sýralanmýþ arabalarýn çoðu, erkenden yol almýþ iþ saatlerine.Motor ýsýnmalarýndan çýkmýþ sokak kedileri çöpleri karýþtýrýyor sabah serinliðinin titrettiði üþengeç bir tavýrla ve kaðýt toplayan çocuklarý bekleyen çekingenlikle. Duraklarda ,uykulu gözlerle birikmiþ insan kalabalýðý…Ellerinde bir önceki günü tekrarlayan yaþam mücadelesinin magazinleþtirildiði traji komik günlük gazeteler,haftalýk,aylýk dergiler..Dolmuþlarýn eksozla karýþýk aceleci arabesk korna seslerinde unutulan para üstleri…Poþetlerinden sýcak ekmek kokularýnýn mahalleyi sardýðý hýzlý yürümelere eþlik eden, simitçi çocuðun susamlý baðýrýþýndan atlayan bir iki kadýn…Geceyi binalarýn dýþ cephelerinde geçirmiþ yaðmurun rutubetli yolculuk izleri… Perdelerin arkasýnda irili ufaklý gölgeler…Komþu balkonlarda dünden sulanmýþ saksýlardan, aþaðý kata düþen bir kaç çamurlu damla… Pencerelerden aþaðý salýnan çarþaflardan gece yarýsýndan arta kalmýþ yoksul seviþmeler dökülüyor sokaða.
Birazdan eskici gelecek , alýp götürecek eskitilmiþleri…üç kuruþa.

Odam, iki kanatlý penceremin alabildiði kadar aydýnlýk.Tüllerimin güpürleri güneþin oyunundan yansýyarak karþý duvarýmda,topraklarýnda dolaþacaðým günü bekleyen üç boyutlu çiçek bahçesi…Penceremin önünden uçan kuþlarýn gri gölgeleri duvarýmdaki çiçek bahçemde uçuþan birer kýrmýzý kelebeðe dönüþüyorlar.Plâðýmýn her dönüþünde, koridorlarý aþýp gelen , kulak zarýmda ezgilenen, tellerinden kalbime her defasýnda bir ok gibi saplanan keman yayýnda sýralanmýþ en ince notalar var.Sekiz sesin sekizinde de tek tek birikmiþ ,her biri yeni bir duyguyu besteliyor…Kimsesiz balkonumda ise kuþ cývýltýlarýnýn yanýnda sözün yetmediði,gülüþlerinse çay tadýna vardýðý , hüzün burcunda kahvaltýlarý bekliyor dilimin ucundaki türküler..

Koltuðum, ben ve kahve fincanýmýn sýðabildiðince geniþ.Bir de çizgisiz defterim ve arasýndan hiç düþmeyen kalemim…Tükendikçe tükenmemesi gerektiðini hatýrlattýðým …kaygýlandýðým…

Her sabah dýþarýyý seyretmek oturduðum yerden…Bakýþlarýmý sokaðýn bir baþýndan öbür baþýna kadar gezdirmek…göz ucumun yetip,boynumun uzanabildiðince…Tanýklýðýný yapmak dýþarýda yürüyen ,adeta koþan ve hatta koþturulan bir yaþamýn …Tanýðý olmak umudun…yakýlabilecek bir umut ýþýðýnýn…tutkunun…zamanýn…her geçen gün artan yanlýzlýklardaki arabuluculuðun…doðumlar ve ölümlerle edinilen aðlamalarýn,gülmelerin…
Örneðin düþmelerin …Sonbaharýn dallardan koparýp yaðmurdan kalan nemli topraða düþürdüðü yapraklarýn,esintilerin balkonlardan düþürüp çamura buladýðý bir kaç parça çamaþýrýn,kýrdýðý bir kaç çelimsiz dalýn,oynarken ayakkabýsý takýlýp düþen çocuklarýn…Kanayan dizlerin þaþkýnlýðýyla aðlayan yüzlerin…Yaþantýlarýnýn kýyýsýnda,orta yerinde ya da sona yakýn bir yerinde, yüzüne çizgi,saçýna beyaz düþmüþ insanlarýn…Yüreðine sýkýntý düþüp,yüzü yere düþen insanlarýn düþürülmüþ acýlarýný okumak, belki de düþtükleri yerde onlarý acýtacak taþlarý önceden süpürebilmek ,nefessiz býrakacak tozlarý üfleyebilmek,gülüþsüz býrakacak aðlayýþlarý silebilmek için.
Bir de gözbebeklerinden düþlerine girmek …
Düþürülmesin diye düþleri,arabalarda fren olmak ,emniyet kemeri olmak, trafik ýþýðý olmak.
Düþmesin diye düþleri duvarlarýna merdiven dayamak,tutunabilecekleri ipi uzatmak,batmasýnlar diye tekneler yapmak,yuvarlanmasýnlar diye tepeleri düzlemek için.

Kim bilir belki de kendi düþmüþlüðümü onlarda yeniden kaldýrmak için.

Kahvem soðumuþ…
Sýcak bir kahve içebilmem için belimden yukarý tüm gücümü kollarýmda toplayýp uzanabilmeliyim ,güneþe sýrtýný vermiþ koltuðumdan kalkýp oturabilmek için tekerlekli sandalyeme !