Görüyorum, sokaðýný kaybetmiþ küçük bir kýz duruyor ýslak gözbebeklerinde. Tüm suçlarý kabul etmiþcesine suskun. Tüm hüzünleri kendi dudaklarýyla emecek kadar durgun. Kelime boylarýnda bir deliveren yetiþmekte. Gölgesinde ise sancýlar belirmekte.Sýnýr boylarýnda adressizliðin. Söyle bana hangi adressizlik senin? Gözlerindeki korku kime ait, bedenindeki recm izleri kimden kalma, dudaklarýnýn arasýndaki boþluk kimden sana miras kalmakta ? Biliyorum susacaksýn adýn gibi..Göm cümleleri dudak kenarlarýna. Susmaya devam et boylu boyunca.Susabildiðin kadar büyüdüðünü unutma. Tattýðýn acý kadar büyürsün. Yediðin ayrýlýk acýsý kadar olgunlaþýrsýn. Yoksa büyümek istemiyor musun ? Hep mi küçük kalmak, hep mi suskun kalmak istersin ?

Herkes yol alýrken hayatýn derin suskularýnda, sen susuyorsun aynanýn karþýsýnda. Ayak izlerinden belli eðikliðin.Ýstifledim eteklerinden dökülen cümleleri. Sen susarsan ben dile gelirim;

Ey Azrail;

Cesedime vurulmuþ etiketin duvaðýný kaldýrdým / öp beni artýk. Hem de alnýmdan..Sýzmasýn içimdeki birikmiþler,irinleþmesin bir türlü kapamayadýðým gediklerim. Kollarýmý sývadým, kendi cenazemin arifesindeyim. Yüreðimin morluklarýný ancak ölüm paklar. Sicillerim, eksildiðim yüreklerden ancak beni kara toprak kurtarýr. Açýn yollarý ey karanlýk. ben geliyorum. Elif ’in saçlarýndadýr zincirlerim. Körpe bir dal iken sevgi agacýnda, budayýn beni gövdemin en kalýn yerinden. Susuþlarýmdan asýn beni. Gölgelerimin soðukluðu yetmezmiþ gibi bir de yüreðimin sýcaklýðýna akýtýn ayrýlýðý.

“ Hangi Çýðlýk Denk Gelir Ki Dudak Payý Boþluklara”

Hangi ayrýlýk senin ? Hangi yüz senin ? Yüreðinden dökülmeyen mürekkebin hatrýna konuþ. Sen ki; acýya kanat geren’din. Sen ki; Yusuf’u kuyulardan düzlüðe çeken’din.Sen ki, acýya gözyaþýný verip umudu filizlendiren’din. Þimdi hangi yüze çevirdin kýblegâhýný ? Hangi saf’a durdu gözlerin. Bilmediðin yerdeyim deme bana. Aynanýn karþýsýnda yüzünün bilinmezliðinde, yüreðinin ötesinde kendine gülümsemektesin. Göremiyorsan, kýr o aynayý..Kýrýklarýndan topla daðýnýk saçlarýný...

Sürükleme cesedini sen / sonbahar kaldýracak ya adressizliðini..

Hangi cümlenin sonunda kýrýldý düþlerin..Hangi mahrem ellerin zorlamasýyla alýndý içindeki kanamalý çocuk ? Susma diyorum sana susma. Becerebildiðin tek þey, boynunu büküp suskunluðun secdesine baþýný koymak mýdýr ? Unutmak dururken masada, yüreðine recm emrini vermek neyin nesi ? Tükür kil tutmaz topraðýn yüzüne. Kaldýr cesedini ortalýk yerden. Sesinin kýsýldýðý yerden konuþ, duyulmasa da haykýr eksikliðini. Susturulsa da sen fazlalýðýný býrak tabutuna. Söylesene “ sen kime fazlasýn / kime eksik..”

Üryanlýðýný örtmeye kalkýþtýkça öbür yamalarýn sökülüyor dikiþlerinden.Uðraþma kendi ayaklarýna çorap örmeye. Gözünü yumup yeltenme artýk kendine çelmeler takmaya. Olduðun yerde dönme öylece, çevir yüzünü gökyüzüne. Korkma adým atmaktan. Sen ki ;yeni bir bebek deðilsin...Koca bir kýz oldun, gözlerini büyüt ve sýk bileklerini kelepçelerinden. Kanýn donduðu yerde ölürsün o kadar. Susma diyorum sana susma..Elif sustu derlerse benim ahvalim ne olur acep ? Bu zan seni kaç gün yaþatýr ? Bu itham seni kaç gün daha götürür. ? Hayýr kaldýramazsýn bu zânný / bir suçun altýndan bir daha kalkamaz gönlün. En iyisi vur kendini en ince yerinden / öylece kalsýn us’un.

Kime fazlasýn / kime eksik. Sorma bu soruyu kendine. Çünki en iyi cevabý suskunluðun verecektir. Bil ki kalbin acýrsa bu sorunun cevabýný ararken eksikliðin dikilecek karþýna. Yok kalbin sevdiðine acýrsa iþte o zaman fazlalýðýn zuhur edecek. Þimdi bedbin ve hodgam bir nefsin zulmüne inat sen besmele’nin safýna gir. Züleyha’lýðýna zelâl getirtme..Suskunluðuna bir de helallik istetme.

Unutma " bu dünyada sana ancak unuttuðun kadar yaþama hakký verildi "
Unut, unutulduðun yerden..
Kýrýlsa da içindekiler,
Unutulduðun kadar yaþarsýn.
Kime fazla isen orada unutulursun..
Kime eksik isen orada kendini bulursun...

Mart 2008

Ýsmail Sarýgene