DÝYET…

Gecenin karanlýðý kýramadý gözlerimdeki ýþýðý.
Yataðýmda dönüp durdum yine.
Sabahý bekleyerek sabýrsýzca.
Kalkýp erkenden yakmak için geleceðimi hazýrlandým.
Heyecanla bedenimi rötuþlarla sana hazýrlayarak.
Kendi kokumun nesi varsa.
Yatýrdým parfümlere, her bir yanýmý.
Sahte dünyalarý seveceðini bile bilmeden.
Ulaþtýðýmda tek bir kýzýla esir gülle yanýna.
Dokunup omzuna,uzatýp dudaklarýmý tenine yerleþtirip.
Stresini boþaltan deprem faylarý gibiydi yüreðim.
Titriyordu sesin merhaba nasýlsýn derken.
Belliki o karanlýk geceler, seninde gözlerindeki ýþýðý kýramamýþlardý.
Ve de bedenindeki her nokta, bu buluþmaya hazýrlanmýþtý.
Sanki sen deðildin.
Makyajýnda hayalindeki kadýn resmedilmiþti.
Oysa ben senin için buradaydým.
Kokunu alamadým senin baþka çiçeklere baskýn parfüm kokundan.
Kýrmýzý ipek gömleðinin açýk yakasýndan.
Görünen siyah danteller çok kýþkýrtýcý idi.
Oysa ben geleceðime gelmiþtim.
Ýlk gördüðüm günkü kadýný hayal ederek.
Makyajýn idol leri gibiydik.
Oysa benim çiftlikte koyunlarým tavuklarým vardý.
Geçmiþi gömdüðüm yerlere geri dönmek düþ kýrýklýðý yarattý bende.
Fark ettim birden restaurantta kadýnlar ve erkekler birbirlerinin týpatýp benzeri idiler.
Çekip aldým kendimi.
Yalnýzca bir yemek, bir dostla deyip.
Evinin kapýsýndan kýzýl gülüyle güzeli kaçar gibi.
Ýyi geceler.
Seni düþündüm evime dönerken.
Yataðýma uzandýðýmda birkaç damla göz yaþý.
Geçmiþe diyet…
Oðuz gölçik yazar…