ellerim üþürken yürürdüm akþam vakitlerine...

alýþamadým hala sýradýþý bir hayatýn gelgitlerine...

hatýrlar..küfrederim postmodern sosyalist ÝSTANBUL itlerine..



papatya çaylarýmý yudumlamak için ne geç, ne erken..

arkandan seslendiðimde beni iplememe ihtimalini severken..



savrulurken beyoðlunda taksimde kuru kalabalýklar..

paranoyak fikirleri sanki akvaryumdaki balýklar..

nereye çevirsen yüzün ayný havayý soluklar..



portakal çiçekli hayalleri mumlamak için henüz çok erken..

donuk bir sokak ortasýnda ince çizgilerin gelip geçerken..



kýrmýzý bir uçurtma ipinde kalýr çýrpýnýþlarýn emaresi..

olmaz asude bir þafak,yapýlmaz girift bir þiirin bestesi..

haykýrmalar boþa duyulmaz sesi..yollasan da bir ümit busesi..