Hz. Muhammet en büyük devrimcidir.Kabileler halinde yaþayan bir topluluðu önce toplum haline getirmiþ sonra millet haline dönüþtürmüþtür.Sonrasýnda hayat verdiði o millet kurduðu devlet aracýlýðýyla dünyaya siyasi ve iktisadi düþüncelerini yaymýþtýr. Siyasi bir amacý olmayan bir ordu þüphesiz sadece kan döker oysa Ýslam ordusu kan dökmek için deðil dünyaya saðlýklý bir yaþam kazandýrmak amacýyla savaþmýþ ve bunu baþararak eþine az rastlanýr bir medeniyet kurmuþtur.Dünyanýn en büyük medeniyeti Roma ya da Ýngiliz imparatorluðu olduðu görünse de aslýnda dünyada gelmiþ geçmiþ en büyük medeniyeti Hz. Muhammet kurmuþtur.
Peki nedir öyleyse Hz. Muhammet düþmanlýðý ve tahammülsüzlüðü.Yok neymiþ þu kadar karýsý varmýþ yok bilmem çocuk yaþta bir kýzla evlenmiþ.Aklýma o an sayýn Perihan Savaþ’ýn bir sözü geliyor.Önemli olan bir erkeðin kaç kadýnla evlendiði ya da kaç kadýnla beraber olduðu deðil önemli olan o erkeðin kadýna bakýþ açýsý ve ne verdiðidir.Eðer kadýnlar mutluysa ve ortada bir þiddet bir zulüm bir ihanet bir sevgisizlik ve saygýsýzlýk yoksa o insanlarýn maðduriyetinden söz edilemez ve iliþkileri bizleri hiç ilgilendirmez.
Dünyada en tehlikeli insanlar zeki olmadýklarý halde kendilerini zeki sayan ya da zekasýna dehasýna tapan insanlardýr.Bu insanlar dinlerini yaymak ve putlarýný, heykellerini dikmek istediklerinde karþýlarýnda her zaman Hz. Muhammet’i bulmuþlar ve bundan çok rahatsýzlýk duymuþlardýr.Çünkü insanlýðý köleleþtiren çýplaklýða karþý çýkan bu dinden ve Allah’tan baþka kimseye boyun eðmeyen Müslümanlardan kendilerine tapacak kimseleri bulamadýklarýndan dolayý nefret etmiþlerdir. Kadýnlarý güzelliðe mahkum eden ve kozmetik çýlgýnlýðýnýn girdabýna sokmak isteyen güçler Ýslam’ýn gücünden dolayý bu emellerine ulaþamamýþlardýr.Bu yüzden iþte sýrf bu yüzden kirli ellerini Müslüman kadýnlarýn üzerine uzatmýþlar onu soyup soðana çevirmeye çalýþmýþlardýr.
Ýslam kültürü sömürü kültürünün hep karþýsýnda olmuþtur.Çünkü Batýlý güçler maddeye tapan bir millet yaratýlmadýkça kendilerine kulluk edecek kimseleri bulamayacaklarýný bildikleri için Ýslam’ý yok etmeye karar vermiþlerdir.Ýslam’ýn manevi havasýnýn saðanak saðanak yaðmurlaþtýðý ve umudun her zaman yeþerdiði Müslüman coðrafyasýna kaya gölgeleri düþürerek korku yaymaya çalýþmýþlarsa da Ýslam topraklarýnda her zaman gül kokmaya devam etmiþtir.
Umut Müslüman’ýn yüzenden hiç eksik olmamýþtýr.
Sözün ve duygularýn bittiði yerde onun felsefesi onun ýþýðý doðmuþtur. Konuþanlar boþuna konuþmaktadýr.Çünkü bilgi aðacýnýn meyveleri olgunlaþmýþ insanlar o meyvenin tadýný almýþ ve mutluluðun zevkine ulaþmýþtýr.Konuþan o meyveden tadamayandýr ya da çöpü elinde kalandýr.