" Uyandýrma beni ey zenân / uyanýrsam bir kere susar alfabem "

Ben bu satýrlarý sana yazarken, sen defteri kalemi alýp dersine çalýþmaktasýn. Uzaklýðýma inat daha bugün duyduðun yarý uykulu sesim hala yankýlanmakta kulaklarýnda. Farkýnda mýsýn bilmiyorum sesim, varlýðýn olmuþ ey sevgili..Duymasan bir an, boðuluyorsun avuç içlerimde. Konuþmasam bir zerre, dibe çekiliyor yüzün. Çabalama sakýn ellerini iki yana açýp. Basiretsiz ve bi o kadar kör/ebe bir duraðýn içinde ne kadar susabilir ki gönlün. Ben sen’li hayatý severken hangi suskunluðun bana hükmedebilir ki ? Susturamazsýn benli gönlünü. Yüzünde açan bahara inat siyah’ýn hükmü geçiyor sende. Sana kýzdýðým tek nokta bu. Siyah’a bürünen yüzün..Oysa yüzün en çok aydýnlýðýn resmediþine tanýklýk etmeli, hüznün karalýðýna deðil.Küçücük ellerimle siliyorum siyahlýðýný / sen giyin umuda çoðul hayatý..

Taze bir çýðlýðýn ortasýndayým / tekil bir kavganýn dýþýnda kanamaktayým. Ait olduðum yerlerden tek tek sýnýrdýþý edilmiþken bir de sen susma ne olur. Kimsesizliðime bir de sensizliði ekleme sakýn. Yokuþlardayým / terim sýzmakta ayak uçlarýma. Daralmakta çember, perdelenmekte gözlerime ince bir keder. Tut ellerimi / býrakma beni bensizliðime. Yataðým yok artýk sýrtýmý yumuþakça býrakabileceðim. Yastýðým yok baþýmý koyup rahatça aðlayabileceðim..Kovuldum mu, kovduruldum mu bilmiyorum ama nüfusumu yitirdim kendi evimde..Yetimliðim, öksüzlüðüme gebe kaldý.Ne olur ses ver sevgili. Adressizliði doðurmak istemiyorum kendi cephelerime. Kýyýsýzým bari sen sahiplen beni, üstüme ört kendini..Bilirim, beni en iyi sen anlarsýn / sen de bana el gibi bakma..


Suskunluðum mu bana mý revâ yoksa uzaklýðýn nâr mý bana bilemiyorum. Ýçimdeki boþluklarý ifþa ediyorum sen varlýðýnla doldur diye. Yüreðimi ikiye ayýrdým ; sussuzum ve bi o kadar kurak. Sustum en bildiðim cümleyle, sen saðnak halinde içime yað diye..Ýþgalindeyim etrafýmýn.Kozum kalmadý nüfus kaydýmda. Eksildim, bitirildim. Kirli bir yalnýzlýðýn dibindeyim..Çek beni varlýðýna..Dudaðýma mutluluklarý serp, gözlerime renkli balonlarý býrak. Yuvarla beni mavi bilyelerimin ardýna. Sonra yine sen çaðýr beni yanýna..Dün gece sana söylediðim gibi; ipim çekildi artýk / rehinim kendi iç denizimde.Yabancý sulara girdi bildiklerim / býçak bilendi bana..Kendi dalýmda, kendi topraðýmda ölmeye ramak kaldý / bari sen susma..Her kelimene beni aþýla..

Yarý uykulardan uyandýr beni ey zenân,

Üþüyorum, sabrýmý ört üzerime..Susuyorum, kelimelerini býrak kekeme halime. Astým duvara üryanlýðýmý, sen kapa nüfussuzluðumu. Sorgudayým yabancý odalarda, beni sen kavuþtur suçsuzluðuma.Siyah’ý çýkar, beni giyin omuzlarýna. Sonra da kýrýklarýmý topla avuçlarýmdan..Önsözüme bir söz de sen ekle þimdi / varlýðýnla kutsa beni ey suskunzâde..Adýmýn baþharfini ezmiþken, yeni bir isim ver zanlý yanýma.Kirli yüzümü örtbas et demiyorum sadece dört Elif miktarýnca yýka beni.Sonra da as beni suskunluðuma.Bir nefes daha ver bana / borcum borçtur bilesin..Tek bir hayat saðnaðý da daha ver gözlerinin vahasýndan..Tek bir umut tanesi daha sun yüreðinin " can " tarafýndan..

Sana eksiðim ben / tamamla beni benle..

Cürmüm dürüldü hesabýma / sakýn düþme sende beni defterlerinden..Eðildim öksüzlüðüme sen doðrult durduðum varlýk safýna..Eylemsizliðim reddedildi bari reddedilmiþliðimi sen kabul et. Yumdum gözlerimi, aç dediðinde açýlsýn gözlerim..Çek beni yukarýya kefenimden. Yama iliklerimi siyah hüznünden..Giydir çocukluðumun üzerine öksüzlüðümü..Ölmeye üryan, nüfusuma isyandan vur beni en kör yanýmdan..Býrak kanasýn en tuzlu yaným. Aðýrlýðýmca gelen hüznümü elleme..Kirli baþýmdan guslet beni, öyküsüzlüðümden deðil..Hadi susma diyorum..Daha kaç gün bekleteceksin beni..Hem dudak ucumda kaç kelime kaldý ki 29 harften..Öksüzlüðümden düþüldü " ö ", yetimliðimde yitirildi " y " . Susma ölçüm alýnmadan, sen dikil karþýna öyküsüzlüðümün..


Ýki büklüm sýratým / vurmayýn köprü ayaklarýmý..

El ense edildim ey zenân..Pis bir ispiyonda öldürüldü iç yanlarým..Kýyýsýzým. Kýyýlarýna çek beni. Sen hariç tüm cümlelerden bertaraf edildim / al beni yanýna..Yitirdim harflerimi, hadi gözlerinden yeni alfabe bul bana.Kirli yüzüme temiz sicil istemiyorum senden..Sadece yeni bir mevsim saçlarýma, yeni bir secere ömür sathýma..Ölmeye müstahâk gözlerime yeni bir gözyüzü çiz siyahýndan arta kalan renklerinde.Sonra ör saçlarýmý gül kurusu sinmiþ ellerinle..Sonra sil gözyaþlarýmý eteðindeki sonbahar yapraklarýyla.Hadi bir söz hakký býrak dudak kenarýnda bir gün öznesizliðime fýrlatýlmak üzere..Hadi sevgili, ört üstümü sesinle. Kapat gözkapaklarýmý..Ve sakýn kýzma bu kadar çok uyuyorsun diye..En huzurlu yaným uykunun ayak uçlarýnda çünki..Uyandýrma beni ey Elif’ e gebe Zenân..Kaldýrma göz kapaklarýmý çünki nüfusum zapt edilmekte. Bari sen verme beni bensizliðime. Sobeleme beni arkamdan, döndürme beni en kýyýsýz yönüme..Korkuyorum..Ölmekten deðil ey zenân; öldürülmekten korkuyorum..Hem de suçsuzken..Ve nüfussuzken kalbim , katilin kanýndan olmam meþrulaþtýrýlýyor hükmümü..Vuruldum alfabemden / sen bari yaþat beni en sýð halimden..


Yüzümde darp izi yok diye sakýn ihmal etme beni sevgili..Ýçimde hezeyan ýrmaklarý akýyor zula edilmiþ topraklarýma. Ahmakça bir suçun infazýndayým..Derim yüzülüyor içimden sen bari yardým et bana..Konuþamýyorum diye üstünü örtme içimdeki çocuðun / susturuldum en iç yanýmdan..Aðlamýyorum diye gözlerime uðramayý ihmal etme kirpiklerimin suyu çekiltirildi diplerinden..Uzat ellerini morg kokan ellerime. Gýyabýmda kýlýnmýþ cenazeme iþtirak etme sakýn..Sen de beni öldü bilme sakýn..


Ey zenân,
Yeni bir alfabe dik dudaklarýma..
Senle baþlayýp
Benle biten..
Yeni bir mevsim bul bana..
Sadece umudun var olduðu,
Ýçinin sadece " can" ile doldurulduðu..

Uyandýrma beni cesedimden..
Dökme yollarýma yaþlarýný..
Ölen ben deðilim ki zenân..
Yusuf’tu lisanýný kaybeden Kenan ilinde..
Ýfþa edilse de adressizliðim
Yarý uykulu sesimden öp beni..

Yitirildi alfabem..
Tüm sözlerim sana aittir..
Eksildi nüfusum..
Ýlticam sanadýr..
Guslettim suçsuzluðumu,
Kaldýrdým derin uykumu..
En sýð halimle kabul et beni cümlelerine..

8 Mart 2008

Ýsmail Sarýgene