Köpek olmalýydým ..
Hem öfkenin kokusunu alabilir , hem de rahatça , hayvancasýna çýkarabilirdim dýþarýya. Týpký beni gezmeye çýkaran sahiplerim gibi bende öfkemi tasmalar , dýþarý çýkarýr , sonra çözer çimenlerin üstüne akmasýna izin verirdim .
Sürpüntücüler süpürür sonra ..
Öfke renksiz gibi görünür ama renklidir. Renklerinin koyuluk derecesi þiddetiyle doðru orantýlýdýr. Aritmetik bir formüle vurursak eðer ,
Ýnsanýn ruhunun karesi'nin öfkesi ile olan açýsý evrene eþittir.
Nasýl çýkarmalý dýþarýya ?
Kiþiden kiþiye deðiþir belki de. Bende kontrolsüz geliþen bir algýda bilinç kaybý öfke. Ne kelimelerin , ne bedenin sýnýr tanýmadýðý bir tür kusmuk öfke. Öyle bir çýkýyorki ruhumdan , ruh rahatlatýcý hiç bir müsekkin o an görevini yapmýyor.
Görevsizlik kararý verilmiþ bir kimyasal oluyor..
***
Gittim .
Yol aktý ben gittim .
Ben gittim yol aktý.
Aktýkça vurdum ruhumun içindeki öfkeyi.
belki de tek müsekkin yol oldu.
Yol bitince ben bittim .
Ben bitince öfkede bitti.
Döndüm .