ne zaman büyüdüm ben,
ne zaman çýktý sakallarým, dayaðýmý ilk ne zaman yedim
ilk ne zaman çocukluðum bitti, ne zaman eþþek kadar oldum senin nazarýnda...

hatýrlýyorum, küçükken çok özel olurdu bugünler. iple çekilirdi arkadaþlarýn gelmesi hediyeler geitrmesi... gün geçtikçe yüzüme oturan bu somurtma gibi yavaþ yavaþ soldular, önemsiz oldular.

herþey çok anlamsýz oldu artýk anne, doðduðum zaman bilemezdim bunu, sende bilemezdin. doðduðum andaki gibi aðlýyorum hala, o hýnçla hala. hiçbir þey deðiþmedi, bir adým ileri gitmedim.

senden kaçýyorum anne beni böyle görme diye, yanýndayken gülüyorum, sanki iyiymiþim gibi yapýyorum. büyüyorum anne, yalnýz büyüyorum.

kimse güvenmiyor artýk, kimse sevmiyor, sen seviyorsun birtek, karþýlýksýz, sen biliyorsun. ama sakýn üzülme toparlýycam, zamanla ayaða kalkýcak örselenmiþ ayaklarým, haykýrýcam yine, eskisi gibi kahkaha atýcam yüksek sesle, sen hiç merak etme, doðduðuma sevinebilicem tekrar...

ama bugün deðil ... þimdi deðil.

aldýrma
rahat söyleyebiliyorum bunlarý
asla okuyamayacaðýný biliyorum

boþver

iyi ki doðdun dediðini duyar gibiyim þimdiden
iyi ki doðdum..
iyi ki.
...