Kapkaranlýk bir gün
Tüm aydýnlýða raðmen,
Ortalýk ne cennetti,
Ne de cehennem.
Sadece yaþlar akýyordu
Saðnak, saðnak gözlerden
Gözlerdi zaten her þeyi halleden.
Gidiyordun,
Bu þehri terk ediyordun,
Dar geliyordu bu þehir,
Bir yerlere sýðmýyordun.
Yabancýydý tüm yüzler,
Düðümlenmiþti boðazýmýza
Çýkmýyordu bir türlü sözler.
Çatýþma vardý sanki
Gitmekle kalmak arasýnda
Saðýr duvarlar,sessiz çýðlýklar,
Neyse ki asayiþ berkemal.
Gidiyordun, gidiyordun ama
Ayaklarýn gövdene ters
Bir adým ileri, beþ adým geri
Gitmemen, kalman içinse
Bir duble mutluluk,
Yanýnda ekmek arasý huzur yeterdi
Ortada aðzý açýk valizler
Taþýyordu içinde sanki
Evveli ahirden izler,
Keþke, keþke hiç kapanmasaydý
Kahrolasýca o valizler