Daha çok erken
Nereden çýktý bu keder
Bölünmüþken maviye kalbim
Ay’ýn denize düþtüðünce
Boynumu eðdim de geceye
Bir kerecik demedin “sevgilim”

-Aðla… Süzgün gözlerim
Virane her hücreni
Saçlarýmýn zincirine baðla
Belliydi döneceðin
Ruhumdaki karanlýða.

Bak þu sýzýlarýn ettiðine
Senin için hecelediðim
Yýldýzlarý düþürdü eteðime
Geceler boyu kaçamadýðým
Nicedir ziyan ettiðin þarkýlar

Hey gidi güleç yüzüm
Seni çýkarsam içimden
Gözlerim telveli hüzün
Aþktan habersiz yýprak bir güzüm
Ne diyeyim daha
Sukut adet oldu þimdilerde
Bari sen de arayýp sorma

Ey gönlümün tecellisi
Yýkýlýyorum…
Nedir bu gamlý uzak
Yok ki dayanaðým
Hani nerde sol yanýndaki tuzak.

Kalbimin tahammülsüz rengini
Bir, Eylül’ün zambaklarý bilir
Tesellisiz dudaklarýma serpilen
Ýsteksiz, acý gülüþleri…
Gönlümün sevdalý ön sözünü
Son sözünü zehirli þiirlerimin
Kanayan yaralarýna bastýðýn
Silik gamzelerim bilir.

Dinle beni aþk yolcusu
Kalem ucundaki sözler hüner deðil
Marifet; toprak kokan avuçlarýmla
Ölümü sunduðumda
Canýný baðýþlamaktýr dudaðýma…

Mart 2008

Ayþegül TEZCAN