Ýnsaný yücelt ki devlet yücelsin

Yazýmý tabiatýn yeþermeye baþladýðý bir günde kaleme aldým. Orta Asya’dan Balkanlara kadar uzanan coðrafyada her millet kendine has kültür özellikleriyle kutluyor bu günü. Dünyada gece ve gündüzün eþitlendiði bu günde kültürlerin eþitlenmesi gibi bir durum arzuluyor insan. Ben de arýlar gibi her kültüre konmak ve hepsinin lezzetini tatmak istiyorum.
Üzüm hoþafý içip emperyalizme karþý savaþan dedelerimizin kýymetleri henüz bilinmezken… Ben, Özbek pilavýnýn lezzetini Çanakkale’nin serinliðinde arýyorum.
“Çanakkale” demiþken aklýma geldi. Vakti zamanýnda Japonya’dan çocuklarý Çanakkale þehitliklerine ziyarete getirirler. Öðretmenleri hayran kalýrlar destanlarýmýza. Her adýmý ayrý bir þeref olan Çanakkale’yi dolana dolana bitiremezler. Conkbayýrý’ndan, Anafartalar’a… O tabyadan, bu tabyaya… Sonra dayanamaz içlerinden biri: “Biz çocuklarýmýzý Hiroþima’yý anlatarak yetiþtiriyoruz, eðer böyle bir destanýmýz olsa Japonya bu kadar daha geliþirdi.”diyor. Evet, henüz milli bilinci anlayamamýþ ulus devleti ile karþý karþýyayýz. Bu çok ciddi bir sorun. Bir taraftan Osmanlý unutturulurken bir taraftan da batýnýn medeniyet salýncaðýna tutunmaya çalýþýyoruz. Yani ayaklarýmýz yere saðlam basmasý gerekirken, ayaklarýmýz yere basmýyor bile. Havada sallanan yeni bir kültür inþa edilmeye çalýþýlýyor. Ýþte nevruz günleri yýlardan beri bu günlere rast geliyor. Ergenekon’dan çýkýþý simgeleyen demirler dövülüyor, Bazen de “öteki Türkiye’de” bankalar dövülüyor. Bir tarafta bu güzel efsanemize dalarken bir tarafta da Ergenekon operasyonlarý sürüyor. Yargý kimisine göre buyruk alarak iþini yapýyor, kimisine göre görevi olduðu için. Ayný sözü söyleyenler bazen tam tersini söylüyor. Kimin nasýl iþine gelirse… Öyle gidiyor. Ülke pek parlak deðil. Ülkeler pek parlak deðil. Dünya hiç parlak deðil. Hele insanlar hiç mi hiç, parlak deðil. Þeyh Edebali’yi anýmsýyorum. Osmangazi’ye nasihatlerini duyar gibi oluyorum. Kimisi çýkýyor gençlik programlarýnda saplantýlý düþüncelerle fikrini söylüyor. Üniversiteli tartýþmalarýna yakýþmayan laflar ediliyor. Bir tarafta kamu binalarý taþlanýyor. Yenigün’de bildik, eski görüntüler. “Hayýr,” diyorum. Böyle olmayacak. Demir dövmekle, ateþ üzerinden atlamakla olmayacak. Þeyh Edebali bir daha gelmeyecek. Çanakkale serin sularýndan selamlamayacak. Biz parti programlarýnýn okunmadan partilere oy verildiði bir ülkede yaþýyoruz. Eþi hangi partiye oy verdiyse o partiye oy veren analarýmýz, ninelerimiz, kadýnlarýmýz oldu. Ve hâlâ var. Ve hâlâ “bizim oyumuzla eðitilmemiþ bir insanýn oyu aynýdýr,” diyen bir nesil var. Nasýl ayný olsun efendim. Ancak kömür çuvalýna sen de oy verirsen öyle ayný olur. Ergenekon, Nevruz, yargý, partiler… Þükürler olsun ne kadar gündemi zengin bir ülkeyiz. Ben 21 Mart’ý, uyanýþ, diriliþ ve yaradýlýþ günü olarak kabul ediyorum. Çanakkale de yatan doðulu ve batýlý. Türkiyeli dedelerime selam olsun. Torunlarýnýz sizi anlayamýyor ya, gücüne gidiyor insanýn.

Göçmen kuþlar! Artýk bahar geliyor. Gelin kuzeye. Ýnsaný yüceltin ki devlet yücelsin…Umut sizde…