Bir saray ki Ýshak Paþa...
Kaç insanýn caný yandý,
Bu topraklarda.
Dünün Ýshak Paþa’sý,
Bu günün aðasý,
Bir zincirin ayný renk halkalarý.
Mahzenlerinde çýrpýnýp uçamamak,
Uçarken kýrýlan kanatlar,
Kader olmasa gerek.
Olmalýydý taþlarýn dili,
Haykýrmalýydý,
Bin yýllýk zulmün seceresini.
Ýhtiþamýn,
Kapatamýyor kanayan yarayý.
Kötülük yazgý olmasa gerek.
Ey Aðrý !
Bilirim için volkan,
Þahitsin bin yýllýk zulme.
Bir gün,
Tutmalý ahýn.
Karabulut olmalý,
Çökmeli zulmün üstüne,
Dinmeli bin yýllýk sancýn.
Sen de sevmezsin yalnýzlýðý,
Yaný baþýnda þirin Aðrý.
Bilirim eriþmez kollarýn kardeþine,
Sen ki karla yýkarsýn,
Yiðitlerin kanýný.
Kardeþlik,
Senin baðrýndan doðmalý.
Zýtlarýn birliði sende.
Tepelerinden inmeli,
Güneþ rengi çocuklar,
Eteklerinde buluþmalý güzellikler.
Hasret kuþlarý,
Uçmalý sana doðru.
Güneþ gülerek doðmalý,
Sonsuza uzanan doruklarýndan.