Hiç
Sensiz bilmediðim
O baharýnýn güneþini ararým

Seni
Demlediðim yalnýzlýðýn
Hazanýn da öyle bulmuþtum

Güller
O vakit seninle açtý
Erguvanlar gönlüme sarkmýþtý

Sanki
O zaman hayat
Seninle bozkýra neþe saçmýþtý

Bir anda
Sakin olan yüreðim
Yekpareliðin mücerret keyfini andý

Duraðan
Umutlarým salkým
Saçaktý, ancak seninle açmýþtý

Sessizce
Yanaðýma düþen damlalar
Yine senin þevkinle baharý andý

Müdavimleþen
Gecelerimin karanlýðý
Yine seninle bir aydýnlýða kavuþtu

Aklýna
Hiç geliyor muyum
Ýnanýr mýsýn bunu dahi bilmiyorum

Senin
Ritmik ayak seslerin
Klavyeye dokunan naif ellerin

Çayý
Yudumlarken aldýðýn
Nefesin senin hissettiklerinle olmak

Gecenin
Sessizliðinde ki gizemlerin
Bir hicran içinde yazdýðýn o þiirlerin

Çaresiz
Boðazýma düðümlenen
Vaat ettiði ayrýlýðýn fýsýltýlarýn da

Sana
Bir kez hasretimi
Bizzat yüzüne bile söyleyemeden

Sen
Sessiz giderken hayalin
Avuçlarýmda mýsralaþýyordu hasret için

Bilerek
Sessizliðine çekiliyor
Ve hiç bir umut vermiyordun bana

Dillenen
Bu aþkýn ve sevdanýn
Sinemi coþturan bu hazzý ahengin

Mefkûren için
Meþkine kanmama
Hiç bir türlü fýrsat vermiyordun

Artýk sen
Anýlarýnla yaþýyordun
Silinmezler hatýralarý yeniden anýyordun

Ve sen
Benim için bir meþkin
Kapýsýný bilerek ýsrarla aralamýyordun