Bazen içim elvermiyor
Hasretin çektirdiði sancýlarý
Sýktýðým avuçlarýmda daðladýðým ahý
Sabahlara dek zikrettiðim sevdaný

Sana kavuþmanýn
Ummanda yelken açmak olduðunu
Ýliklerime kadar hissederek
Tükenen umutlarý yeniden derleyerek

Varlýðýmýn sevdasýyla
Ýnsanlýðýmýn var olan kalýntýsýyla
Yaðmurun okþayan damlasýyla seni anarak
Her gün zindan karanlýðýnda günümü sayýyorum

Biliyorum ki senin
Ýhsan dirliðinde bulunan hislerin
Ýç sýzýsý yalvarýþlarýmýn izlerinde soluyorsun
Varlýðýnýn hakikatine sabrý tercih ederek gizleniyorsun

Bir gel sözünle
Derlediðim güftelerin hüznüyle
Sazýnýn aksettireceði hicranýn güzelliðinde
Tenin olmasa bile hayalinle gönlümde süzülüþünle

Hayatýn letafetini
Mevsimler eþliðinde baharýn hazanýný
Dallarýný terk eden yapraklarýn ahu figanýný
Topraðýn hasret çektiði nöbeti müddet olan canýmý

Seni bir kez görmeden
Sesinin sadeliðinde inleyerek gitmeden
Hiç görmediðim o resimlerini yalnýzlýðýnda çizerken
Sazlarýn perdelerinden mücerret bir þekilde izleri lütfedilen

Semanýn kuþattýðý anlamda
Mekânlarýn ancak aþkla deðer bulduðu manada
Kulluðumun acziyle soluduðum þu dünyanýn nasibi bahtýnda
Yavaþ yavaþ giderken geldiðim ötelerin gizlenen asudeliðinde

Ruhumu tutsak býraktýðýn
Gönlümü zindanlar içine gark ederek
Hislerimi, düþüncelerimi, hayalimi karatýyorsun
Seni sana ait olan kalbinin sahibine çaresiz havale ediyorum